Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Τα νέα απο το μέτωπο(της κατασκήνωσης)

Τη μικρή φοβόμουνα, η μεγάλη μας βγήκε μαμάκιας!

Εκανα το λάθος και της εδωσα κινητό.Ε! καθε λιγο και λιγακι ντριν και ντριν.

Στην αρχή εκλαιγε αυτή, εκλαιγα κι εγώ.

Το μωρό μου, της λείπω, να παω να την πάρω...

Μπούρδες. Το μωρό μου είναι πολύ, κακομαθημένη μαλλον, και της πρεπουν λίγα γυμνάσια.

Την αγρίεψα και γω με το παραπάνω και ευτυχώς δύο μέρες τωρα είναι καλύτερα τα πραματα.

Μεχρι και ενθουσιασμό διέκρινα στο σημερινό τηλεφώνημα.

Εννοείται ότι τα τηλεφωνα κόπηκαν αμέσως,της είπα μόνο ένα την ημερα, ( αντε και δύο σε εκτακτες και ευχαριστες μονο περιπτώσεις).

Η μικρή, στην κοσμάρα της .

Σε διάστημα πέντε ημερών, της μίλησα δύο φορές και αυτές βιαστικά και με το ζόρι.Μη και χάσει απο το παιχνίδι της.Αρχηγάρα!!

Μου είπε πως της λείπει το βραδυνό φιλάκι, αλλα κάναμε συμφωνία,

θα τα παρει όλα μαζεμένα και με τόκο, όταν ερθει.

Στην δική μας κατασκήνωση, δεν επιτρέπουν τις συχνες επισκεψεις,

και μάλλον καλα κανουν, θα εφευγαν τα μισα παιδιά.

Το κακό ειναι οτι δεν ξερω τους ανθρώπους που χειρίζονται τα παιδιά,

ούτε αν τα πραματα είναι όπως τα παρουσιαζουν.
Ελπίζω να είναι εντάξει.

Εμείς πάλι που μείναμε πίσω,
ψιλοκαλά περνάμε.
Αλλά οτι μου λείπουν, τι να πω ψέμματα; τουλαχιστον ας ειναι καλα,
και να τα περνανε ωραια.
Το σ/κ χωρις παιδιά ηταν κατι ασυνηθιστο να πω; αγνωστο να πω;
Ηταν πιο τρυφερό απο αλλες φορες,όλο χερακι-φιλακι ηταν, δε λεω,
μην ειμαι και αχαριστη.
Πήγαμε ωραια εκδρομή τελικά στην Βόρεια Ευβοια.
Πολύ πευκο ρε παιδί μου, παθαμε μια πευκίλα...
Αφού πεθιμησαμε το μπετον και τα μηχανάκια χωρις εξατμιση. χεχεχε.
Ωραια μέρη, παρθενα και ανεγγιχτα απο τον τουρισμό, ( με τα καλα αλλα και με τα περισσοτερα κακά που φερνει συνηθως ).
Μια όμορφη πλευρα της Ελλαδας, χωρις αναπτυξη, αφου ειναι μακριά απο μεγαλο αστικό κεντρο.
Στους δρόμους τα αυτοκίνητα μετρημένα, ολο το σ/κ.
Οι θάλασσες αρκετα καλες, καποιες Α.Α. καποιες πιο βου.
Οτι προλαβαμε βέβαια να δούμε.Το φαγητό,πολύ φτηνό, σε λαικά ταβερνακια,που μας εψηναν και τα δικά μας ψαρακια ( ψαροντουφεκας)
(οχι εγώ, ο αλλος..)
Ηταν ενα ησυχο σ/κ. Ομολογώ, πως για να λειτουργήσω με τον αντρα μου σαν ζευγαρι, εγω κι αυτός,θελω τον χρόνο μου, δε μου φτανει μια μέρα.
Απο την δευτερη μερα χαλαρώνω, και αφήνομαι, απο μέσα μου ( γιατί απο έξω μου, ειμαι μες την τρελλή χαρα).
Το μυαλό μου θελει χρόνο να επεξεργαστεί τα δεδομένα, μονοι, χωρις παιδιά, πάλι πίσω, πολύ πίσω, εγω και αυτός.
Οχι δεν εχω ξεχασει γιατι τον ερωτευτηκα.
Ουτε μια μέρα.
Μετά απο τοσο καιρό όμως θέλω καινούριους λόγους, νεα ερεθίσματα.
Ελπίζω, και προσπαθω, να του δίνω και γω.
Αυτά τα ολίγα για απόψε.
Θέλω σήμερα να βγω με φίλη και να πιούμε μιλώνταςγια τις αγάπες της ζωής μας, για να δούμε αν θα προκυψει.