Μεσημεράκι Σαββατου, και μαζεμενες οι τεσσερεις κολλητες,
πίνουμε τα ουζακια μας , τις μπυρίτσες μας , τα κρασακια μας.
Καμία συμφωνία σ'αυτό.
Μιλάμε για όλα.
Για τα πάντα, όπως πάντα.
Γελάμε, ξεκαρδιζόμαστε,μετα σοβαρευουμε, συγκινούμαστε, δακρύζουμε,κλαίμε.
Κάθε φορά τα ίδια.
Και κάθε φορά, φευγω τόσο "όμορφη",
αυτό ακριβώς νιώθω.
Ομορφη.
Και τις αγαπώ τόσο πολύ και τις τρείς.
Και το ξέρω οτι το ιδιο μ'αγαπουν κι αυτές.
Δεν είναι λίγο, τόσα χρόνια μαζί.
Δεν είναι λιγο τοσα χρόνια μαζί, χωρίς τους αντρες μας.
Είναι κατόρθωμα.Δικό μας.
Η Χ. η Μ. και η Σ.
Με την Χ. , απο το σχολείο ακόμα.
Στα αγρια χρόνια της εφηβείας.
Η μια για την αλλη.
Και η αλλη για την μια.
Καμιά ιδιοτελεια.
Δεν υπήρχε περίπτωση να ζησω κατι χωρίς αυτην.
Μαζί σε όλα. Και ευτυχως,είμασταν τυχερες.
Και΄βγήκαμε πέρα.Μαζί.
Μου εδωσε τόσα, όσα δε φανταζεται.
Παιδί χωρίς οικογενεια, αυτή, αλλα κατα παράδοξο τρόπο,
με τρομερες αρχες και εναν συντηρhτισμό που δεν σύναδε με το όλο της back round.
Ορφανή απο μάνα,με μπαμπα να λείπει στα καραβια,
μεγάλωνε με τα αδερφια της.
Ηρθε στην ζωή μου στην ΄δευτερα γυμνασιόυ.
Τι πόλεμο εκανα με τον μπαμπα μου για να την αποδεχτεί!
Και όμως αυτό το παιδί, για μενα ηταν η ασφάλεια μου, σε όλες τις τρέλλες μου,
σε όλες τις καταστασεις τις αγριας εκείνης ηλικίας.
Και μαζί περάσαμε πολλα.
Και μοιραστήκαμε το ιδιο χαρτζιλίκι, το ιδιο κρεβατι,τα ιδια ρούχα.
Γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να περασει καλά η μία χωρίς την αλλη.
Ηταν όλα τέλεια.
Οχι, μη φανταστεί κανείς οτι εγω είχα και χρηματιδοτούσα την όλη φαση,
τα ιδια είχαμε,τα ιδια τρώγαμε.
Και η φίλη μου ηταν τυχερή, να βρεί τον καταλληλο.
Που την αγάπησε πραγματικά, και την εκτίμησε και φυσικά τους παντρεψα εγώ!
Πάλεψε να κανει το παιδακι της πολύ,
ιστορίες που θέλω να ξεχάσω.
Και τα καταφερε, και εφερε στον κόσμο μια γλυκιά Μαριάννα.
Που την λατρευω.
Φυσικό.
Και την μεγαλώνει τόσο, μα τόσο καλά.
Χωρίς να ειναι κακομαθημένη, τόσο πολύ, που μέσα μου την κατηγορώ, εγω,
γνωστή για την χαλαρότητα μου.
Και την Χ. την έχω ακόμα, μετα απο τόσα χρόνια,
πόσα αραγε; τριάντα;; αν είναι δυνατόν!!
Μια ζωή ολόκληρη.
Με πιάνει συγκίνηση, γι'αυτό, παώ παρακατω.
Η Σ.
Μεταγενέστερη φίλη, οχι πολύ, γυρω στα 20.
Αυτή παντρεμένη απο τότε.
Τακτοποιημένη στα μάτια μας, με σύζυγο και καριέρα και παιδι ( δυο μετα),
εμεις ρεμάλια
Αλλά περασαμε τα χρόνια εκείνα, τόσο καλα, τόσα ξεγνιαστα.
Δοτική και ευχαριστη, φιλότημη και φιλόξενη,
μερίκες φορες αναρωτιέμαι, που είναι εκεινη η Σ;
Δε πειράζει εχει τα ζόρια της, χωρίζει...
εδω και δέκα χρόνια.
Και μεις εκει να την ακουμε, δέκα χρόνια.
Βαρεθήκαμε μαζί της και εχουμε θυμώσει.
Αλλά την αγαπάμε και θέλουμε το καλό της, και ας μην το βλέπει αυτη.
Η Μ.
Μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου.
Το ατομο που με παει παραπέρα, παρακάτω, παραπάνω.
Το alter ego μου.
Το συναισθημα στην ζωή μου, που αδυνατώ ευκολα να εκφράσω.
Ετυχε να συγκατοικήσουμε,σχεδόν.
Καταστροφική συμβιώση.
Αυτή αυστηρή και καθως πρεπει.
Εγώ αλλα'ντ' αλλα.
Υποχόνδρια και κακομαθημενη,
χαλαρή και ζαμαν φου.
Η χημεία εκρηκτική.
Και όμως κάτι, κάτι ηταν που μας κρατούσε κοντα.
Η περιεργεια του διαφορετικού;
το ενδιαφερον της ανακαλυψης αλλου τρόπου σκεψης;Δεν ξέρω.
Η εξέληξη της τρομερή.
Οχι μόνο σε επιπεδο επαγγελματικό,που την θαυμαζω γιάυτό, και για τις επυτυχίες της,
αλλα και σε γνωστικό επίπεδο, και προσωπικό.
Είναι ο ανθρωπος που με κάνει να πηγαίνω ενα βήμα παραπάνω.
Μου ξυπνάει αυτά που κοιμούνται ( πολυ βαθια πολλες φορες)
και με κανει να ψάχνομαι.
Ανθρωπος σκεπτόμενος,που δεν δίστασε αρκετα νωρίς να ζητησει την βοήθεια
καποιου ειδικού , οταν τα βρηκε σκούρα.
Και δεν δείλιασε,ποτέ.
Αυτό το υποχόνδριο, κακομαθημενο κοριτσακι, βρήκε το θάρρος να παλεψει με τον εαυτό του,
και με τους φόβους του, και να τους νικήσει.
Και ας μην το ξέρει ακόμη οτι εχει νικήσει.
Οι συζητήσεις μαζί της, είναι μια δωρεάν ψυχανάλυση.
Και αν και δεν συμφωνω πάντα, με το σκεπτικό της, λατρευω τις μεθόδους της.
Και αν και στο παρελθον την εκρινα αυστηρα, και στεγνά,
ευτυχώς συνεχίζει να είναι αυτό που είναι,
και να μου δίνει την αυρα της για να γίνομαι και γω καλύτερος ανθρωπος.
Οσο μπορώ, γιατί δεν μπορώ και πολύ..
Τσατίζομαι πολλες φορές μαζί της, απο το απενεχοποιημενο της παραδοχής, που μου τη σπαει αφόρητα,και με αφοπλήζει,μαλλον εχει βρει κόλπο.
Μέχρι η γνώμη της για την Τατιανα Στεφανίδου, που την θεωρει ο.κ. σ'αυτό που κάνει.(τελευταια κουβεντα).
Νευριάζω οταν δεν συμφωνούμε,γιατί ξερω οτι δεν θα την πεισω,(κι αυτη εμενα;
Παλιά, της ελεγα οτι την νιώθω σαν αδελφή.
Και ευτυχώς με εβαζε στην θέση μου.
Καθώς αυτη ηταν μοναχοπαιδι, και εγω ειχα ηδη αδελφή.
Πόσο σοφή.
Φυσικά η αγαπη για την φίλη είναι αλλο πραμα.
Κια είναι δύσκολο, αλλα υπαρχει.
Για όσο.
Και αυτο το όσο μετραει.
Πολλα θελω να γραψω.
Τα ουζα όμως λένε άλλα.
(Ναι εγω, ουζα)
Μια απλη περιγραφή το σημερινό.
για μενα, και τις φίλες μου,
χωρίς εμενα.
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
Δευτέρα.
Βρέχει.
Μέσα και έξω.
Αθλια μέρα.
Προσπαθω να 'ροζίσω".
Δε μου βγαίνει.
Περιμένω τον ήλιο.
Περιμένω.
Σκέφτομαι θετικά.
Με το ζόρι.
Σκέψεις για την αυλή μου.
Να γίνει κούκλα όταν με το καλό τελειώσει.
Ακόμα δεν εχω αρχίσει τίποτα.
Σκέψεις για καλοκαιρινες διακοπές.
Απογοήτευση.
Όλα τα τηλεφωνα που εχω κάνει, για Μήλο,
ήταν απογοητευτικά.
Και τόσο νωρίς...
Είναι Δευτέρα.
Και σκέφτομαι απο τώρα το Σ.Κ.
Να είναι ηλιολουστο μόνο.
Εγω θα περιμένω.
Να είναι ηλιολουστο μόνο..
Το πρωινό τηλεφωνημα συνεργάτη,
με ρίχνει, πιο πολύ.
Θέλει 2500 ευρώ για ΦΠΑ .
Θα τρελλαθεί.
Δεν εχει δουλειά.
Θα τρελλαθεί.
Μόνο αυτός;
2500, αυτόν τον μήνα.
Μετά;
Θα τρελλαθεί.
Σκέψεις που δεν μ'αφήνουν.
Χθες κοιμηθηκα μετα τις τρεις.
Κατι που εθαβα για καιρό,
πήρε και θέριεψε και με στοίχιωσε.
Κάνω κάτι πολύ λάθος.
Το ξέρω.
Απο που να ζητήσω βοήθεια;
Δεν θέλω να το πω σε κανέναν.
Σε κανέναν.
Να το παλέψω μόνη μου.
Να το αλλάξω.
Μόνη μου.
Πώς;
Η συνειδητοποίηση του, με έκανε χάλια.
Εγώ η "δίκαιη".
Αδικώ.
Δεν εχω δικαίωμα.
Αδικώ.
Μέσα και έξω.
Αθλια μέρα.
Προσπαθω να 'ροζίσω".
Δε μου βγαίνει.
Περιμένω τον ήλιο.
Περιμένω.
Σκέφτομαι θετικά.
Με το ζόρι.
Σκέψεις για την αυλή μου.
Να γίνει κούκλα όταν με το καλό τελειώσει.
Ακόμα δεν εχω αρχίσει τίποτα.
Σκέψεις για καλοκαιρινες διακοπές.
Απογοήτευση.
Όλα τα τηλεφωνα που εχω κάνει, για Μήλο,
ήταν απογοητευτικά.
Και τόσο νωρίς...
Είναι Δευτέρα.
Και σκέφτομαι απο τώρα το Σ.Κ.
Να είναι ηλιολουστο μόνο.
Εγω θα περιμένω.
Να είναι ηλιολουστο μόνο..
Το πρωινό τηλεφωνημα συνεργάτη,
με ρίχνει, πιο πολύ.
Θέλει 2500 ευρώ για ΦΠΑ .
Θα τρελλαθεί.
Δεν εχει δουλειά.
Θα τρελλαθεί.
Μόνο αυτός;
2500, αυτόν τον μήνα.
Μετά;
Θα τρελλαθεί.
Σκέψεις που δεν μ'αφήνουν.
Χθες κοιμηθηκα μετα τις τρεις.
Κατι που εθαβα για καιρό,
πήρε και θέριεψε και με στοίχιωσε.
Κάνω κάτι πολύ λάθος.
Το ξέρω.
Απο που να ζητήσω βοήθεια;
Δεν θέλω να το πω σε κανέναν.
Σε κανέναν.
Να το παλέψω μόνη μου.
Να το αλλάξω.
Μόνη μου.
Πώς;
Η συνειδητοποίηση του, με έκανε χάλια.
Εγώ η "δίκαιη".
Αδικώ.
Δεν εχω δικαίωμα.
Αδικώ.
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Ενα παραξενο όνειρο.
Ενα παραξενο όνειρο!
Τα σπιτια, λέει, ηταν όλα ζωντανά.
Δηλαδή, ανεξαρτητα με τους ανθρωπους που ζουνε μέσα.Αναπαραγονταν μόνο με την θέληση των ανθρωπων.
Και μετα ζούσαν ανεξαρτητη ζωή.
Και εφτανα μέχρι τα βαθιά γεραματα.
Κάποια, που είχαν καλή σύνταξη, ( ετσι ακριβώς), στα γεραματα, ηταν καλοδιατηρημενα και με αίγλη απο το παρελθόν τους.
Καποια πιο ατυχα, αφήνονταν στην παρακμή και ρήμαζαν .
Και μερικά πέθαιναν, ή απο θανατο βίαιο, πχ, γκρεμισμα, ή απο βαθια γηρατιά!
Τα χαρούμενα και ευτυχισμενα σπίτια ηταν όλο ζωή και φως.
Τα μίζερα και κακομοίρικα ηταν σκοτεινά και θλιμένα.
Τα περισσοτερα ζούσαν την ρουτίνα τους και δεν ενοχλούσαν κανεναν.
Καποια όμως, θέλανε πολυ κραυγαλέα, να επιβληθουν στα άλλα σπιτια.
Ή με τα τετραγωνικά τους και τις πισίνες τους, ή με την αυταπόδειχτη ευτυχία τους.
Και πολλές φορες ζήλευε το ενα το άλλο.
Όπως με τους ανθρωπους, αλλα εγω εβλεπα σπίτια!
Τι παραξενο όνειρο.
Τα σπιτια, λέει, ηταν όλα ζωντανά.
Δηλαδή, ανεξαρτητα με τους ανθρωπους που ζουνε μέσα.Αναπαραγονταν μόνο με την θέληση των ανθρωπων.
Και μετα ζούσαν ανεξαρτητη ζωή.
Και εφτανα μέχρι τα βαθιά γεραματα.
Κάποια, που είχαν καλή σύνταξη, ( ετσι ακριβώς), στα γεραματα, ηταν καλοδιατηρημενα και με αίγλη απο το παρελθόν τους.
Καποια πιο ατυχα, αφήνονταν στην παρακμή και ρήμαζαν .
Και μερικά πέθαιναν, ή απο θανατο βίαιο, πχ, γκρεμισμα, ή απο βαθια γηρατιά!
Τα χαρούμενα και ευτυχισμενα σπίτια ηταν όλο ζωή και φως.
Τα μίζερα και κακομοίρικα ηταν σκοτεινά και θλιμένα.
Τα περισσοτερα ζούσαν την ρουτίνα τους και δεν ενοχλούσαν κανεναν.
Καποια όμως, θέλανε πολυ κραυγαλέα, να επιβληθουν στα άλλα σπιτια.
Ή με τα τετραγωνικά τους και τις πισίνες τους, ή με την αυταπόδειχτη ευτυχία τους.
Και πολλές φορες ζήλευε το ενα το άλλο.
Όπως με τους ανθρωπους, αλλα εγω εβλεπα σπίτια!
Τι παραξενο όνειρο.
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Πρωινες σκεψεις
Ξεκινάει η μέρα με ασχημη διάθεση.
Σήμερα ο αντρας μου εφυγε για δουλειές στο Μιλάνο.
Μένω λοιπον μόνη με τα κορίτσια.
Δεν με πειραζει αυτό, μου αρεσει κι όλας.
Αλλά χθες, μετα απο το καθημερινό τρεξημο των εξωσχολικών,
Κολυμβητηριο, ωδείο, αγγλικά
γυρίσαμε σπίτι, ζεσταναμε μια υπεροχη (κατεξυγμενη) πιτσα, που ανακαλύψαμε τελευταιως στον
Βασιλοπουλο,με μοτσαρελα και πέστο βασιλικού, πολυ μυρωδατη,
και καθησαμε και οι τρείς να δούμε το " Μίλα μου βρωμικα" και στο καπάκι το "παρα πέντε".
Το ξερω πως αλλες μαμαδες δεν αφηνουν καθόλου τηλεοραση τετοιες ωρες, ουτε τετοια σήριαλ,
αλλα εγω, επειδή προσωπικά, τα γουστάρω και τα δύο πολύ,
δίνω σαν μπόνους στα κορίτσια το δικαιωμα να τα παρακολουθούν.
Χαλαρωνουμε μαζί,αν και παιδαγωγικά μπορεί να ειναι λάθος, ε! ας κανουμε και λαθη λοιπον.
Στο κάτω κατω, εγω ξερω καλύτερα τα ορια και τις αντοχες και των δυο πλευρων
Εχω βγάλει εννοείται την¨" πολυκατοικία" τον ¨Λάκη τον γλυκούλη" και κατι τετοιου είδους σηριαλ απο το μενου τον επιλογων μας.
Δικαίωμα ετσι;
Επίσης γουστάρω τρελλά και τον Κανάκη, για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί η εικόνα του,
είναι ο συνδετικός κρίκος με την περασμενη μου εφηβεία.Και να δει και λίγο μπρατσακι η γραία...
Αυτά απο του βου.
Και ερχεται ο "καλός" μου, την ωρα που αρχίζει το παρα πέντε.
Ο οποιός και τις τρείς επιλογες τις θεωρεί καταπτυστες καιν σκουπίδια.
Και αρχίζει μια γκρίνια... και ενα κατηγορώ..
Οτι τα παιδια ξενυχτανε να βλέπουν μπούρδες,
αλλα αφου η μάνα ειναι τετοια τι περιμενεις, και καλά δείτε το εργο σας μη χασετε,
και τετοια....
Ενταξει, καταλαβαίνω και εχω υπερβολική κατανόηση.
Άπό το πρωί ετρεχε και δεν ειχε καν φάει, την αλλη μερα εφευγε σε ταξίδι, γεματος αγχος,
και φανταζόταν οτι στις 11 το βραδυ, θα γυριζε στο σπίτι του, και θα εβρισκε την οικογενεια,
να βλεπει ειδήσεις στην ΝΕΤ ή κανα ντοκυμαντερ στο ΣΚΑΙ!!!
Εκανα υπομονή, δεν ειπα τίποτα, τον βοήθησα να βαλει τα τελευται στην βαλίτσα,
και αυτα με νευρα,
που είναι το τάδε πουκάμισο;
που ειναι το μπλουζακι το μπλέ το σκούρο; οχι αυτό το μπλε,το αλλο,
αλλα τι περιμενεις αφου οι Αλβανες μας φτιαχνουν την ντουλάπα, αντε να βαλουμε μετα τάξη...
κλπ κλπ.
Τα κοριτσια τα εστειλα σούμπιτες για υπνο.
Το πρωι βέβαια ηταν μεσα στις γλύκες, αλλα εμεις οι τρεις, ειχαμε μούτρα.
Τον πήγα με το αυτοκίνητο μεχρι το ραντεβού του και ηρθα στη δουλειά με πραγματικά ασχημη διαθεση.
Με ενοχλεί που με το που μπαίνει το κλειδί στην πόρτα, τα κοριτσια βαριαστεναζουν.
Με ενοχλεί που γίνεται ο "κακός" μπαμπάς πο συνεχως κανει παρατηρησεις σε όλους μας.
Γιατί οι τσαντες σας ειναι εδω; γιατι τα παπούτσια είναι στο χωλ,
γιατί μυρίζει το σπίτι φαγητό(!),
και όλα αυτα με νευρα.
Δεν θελω να αδικήται απο την συμπεριφορά του.
Τα παιδια δεν μπορεουν ακόμα να τον δικαιολογήσουν, ούτε να τον καταλαβουν.
Βαρέθηκα να εξηγώ και να δικαιολογω.
Θα ηθελα να ειναι λίγο πιο χαλαρός μαζί τους, να μην ειναι τόσο αυστηρός.
Ξυπνήστε νωρίς! φατε μόνο υγειινά! συμαζεψτε και στρωστε κρεβατια!
οχι με τις καλτσες πανω στον καναπε!(ελεος). ( που να ηταν στρατιωτικός, και ειναι και εναντίον!!)
Λείπει τοσο απο την καθημερινότητα τους, που καλύτερα θα ηταν να τον πεθυμουν και οχι να χαιρονται την απουσία του.
Στεναχωριέμαι για την σχεση τους.
Ξεχναει οτι είναι παιδιά, και περιμενει πάντα σοβαρότητα και ωριμότητα στις επιλογες τους.
Εχει χάσει μαλλον ο ιδιος τόσο την παιδικότητα του και εχει ξεχασει πως ειναι να εισαι παιδί.
Οχι οτι εγω ειμαι η καλη μαμα.
Ειμαι μαλλον χαλαρή και οχι επειδη βαριεμαι, αλλά απο αποψη.
Μπορεί να τους κανω κακό στην τελική, αλλα θελω να ειμαι όσο πιο κοντα τους γίνεται,
Και τα λαθη που κάνω, εχω ευτυχως τον χρόνο, γιατι ειμαστε περισσοτερο χρόνο μαζί, να τα διορθώσω ή να τα εξομαλύνω.
Αλλα αυτος δεν τον εχει.
Και δυστυχως αυτα που μενουν είναι οι γκρίνια και οι παρατηρησεις.
Δε λεω οτι ειναι παντα ετσι, προς..θεού.
Ειναι και αστειος και παιχνιδιάρης και αγαπησιάρης και τρυφερός, αυτό ελειπε...
Αλλα φοβαμαι οτι τα κακά μενουν χαραγμενα πιο πολύ.
Ή ισως εγω το βλεπω ετσι.
Το σ.κ. λοιπον θα το περασουμε όπως θελουμε,χα!
Και θα ξυπνήσουμε την Κυριακή οτι ωρα θέλουμε! χα!
Και αυτος θα μας τηλεφωνεί και θα κανει γλύκες και θα ζηλευει που εμεις θα ειμαστε μαζί.
Κια μεις θα τον λυπόμαστε καταβάθος, και θα περιμενουμε πως και πως να γυρίσει παλι γρηγορα κοντά μας.
Γιατί τον αγαπάμε, ειμαστε ερωτευμενες ( και οι τρεις) μαζί του, και αυτός το ξερει!
Σήμερα ο αντρας μου εφυγε για δουλειές στο Μιλάνο.
Μένω λοιπον μόνη με τα κορίτσια.
Δεν με πειραζει αυτό, μου αρεσει κι όλας.
Αλλά χθες, μετα απο το καθημερινό τρεξημο των εξωσχολικών,
Κολυμβητηριο, ωδείο, αγγλικά
γυρίσαμε σπίτι, ζεσταναμε μια υπεροχη (κατεξυγμενη) πιτσα, που ανακαλύψαμε τελευταιως στον
Βασιλοπουλο,με μοτσαρελα και πέστο βασιλικού, πολυ μυρωδατη,
και καθησαμε και οι τρείς να δούμε το " Μίλα μου βρωμικα" και στο καπάκι το "παρα πέντε".
Το ξερω πως αλλες μαμαδες δεν αφηνουν καθόλου τηλεοραση τετοιες ωρες, ουτε τετοια σήριαλ,
αλλα εγω, επειδή προσωπικά, τα γουστάρω και τα δύο πολύ,
δίνω σαν μπόνους στα κορίτσια το δικαιωμα να τα παρακολουθούν.
Χαλαρωνουμε μαζί,αν και παιδαγωγικά μπορεί να ειναι λάθος, ε! ας κανουμε και λαθη λοιπον.
Στο κάτω κατω, εγω ξερω καλύτερα τα ορια και τις αντοχες και των δυο πλευρων
Εχω βγάλει εννοείται την¨" πολυκατοικία" τον ¨Λάκη τον γλυκούλη" και κατι τετοιου είδους σηριαλ απο το μενου τον επιλογων μας.
Δικαίωμα ετσι;
Επίσης γουστάρω τρελλά και τον Κανάκη, για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί η εικόνα του,
είναι ο συνδετικός κρίκος με την περασμενη μου εφηβεία.Και να δει και λίγο μπρατσακι η γραία...
Αυτά απο του βου.
Και ερχεται ο "καλός" μου, την ωρα που αρχίζει το παρα πέντε.
Ο οποιός και τις τρείς επιλογες τις θεωρεί καταπτυστες καιν σκουπίδια.
Και αρχίζει μια γκρίνια... και ενα κατηγορώ..
Οτι τα παιδια ξενυχτανε να βλέπουν μπούρδες,
αλλα αφου η μάνα ειναι τετοια τι περιμενεις, και καλά δείτε το εργο σας μη χασετε,
και τετοια....
Ενταξει, καταλαβαίνω και εχω υπερβολική κατανόηση.
Άπό το πρωί ετρεχε και δεν ειχε καν φάει, την αλλη μερα εφευγε σε ταξίδι, γεματος αγχος,
και φανταζόταν οτι στις 11 το βραδυ, θα γυριζε στο σπίτι του, και θα εβρισκε την οικογενεια,
να βλεπει ειδήσεις στην ΝΕΤ ή κανα ντοκυμαντερ στο ΣΚΑΙ!!!
Εκανα υπομονή, δεν ειπα τίποτα, τον βοήθησα να βαλει τα τελευται στην βαλίτσα,
και αυτα με νευρα,
που είναι το τάδε πουκάμισο;
που ειναι το μπλουζακι το μπλέ το σκούρο; οχι αυτό το μπλε,το αλλο,
αλλα τι περιμενεις αφου οι Αλβανες μας φτιαχνουν την ντουλάπα, αντε να βαλουμε μετα τάξη...
κλπ κλπ.
Τα κοριτσια τα εστειλα σούμπιτες για υπνο.
Το πρωι βέβαια ηταν μεσα στις γλύκες, αλλα εμεις οι τρεις, ειχαμε μούτρα.
Τον πήγα με το αυτοκίνητο μεχρι το ραντεβού του και ηρθα στη δουλειά με πραγματικά ασχημη διαθεση.
Με ενοχλεί που με το που μπαίνει το κλειδί στην πόρτα, τα κοριτσια βαριαστεναζουν.
Με ενοχλεί που γίνεται ο "κακός" μπαμπάς πο συνεχως κανει παρατηρησεις σε όλους μας.
Γιατί οι τσαντες σας ειναι εδω; γιατι τα παπούτσια είναι στο χωλ,
γιατί μυρίζει το σπίτι φαγητό(!),
και όλα αυτα με νευρα.
Δεν θελω να αδικήται απο την συμπεριφορά του.
Τα παιδια δεν μπορεουν ακόμα να τον δικαιολογήσουν, ούτε να τον καταλαβουν.
Βαρέθηκα να εξηγώ και να δικαιολογω.
Θα ηθελα να ειναι λίγο πιο χαλαρός μαζί τους, να μην ειναι τόσο αυστηρός.
Ξυπνήστε νωρίς! φατε μόνο υγειινά! συμαζεψτε και στρωστε κρεβατια!
οχι με τις καλτσες πανω στον καναπε!(ελεος). ( που να ηταν στρατιωτικός, και ειναι και εναντίον!!)
Λείπει τοσο απο την καθημερινότητα τους, που καλύτερα θα ηταν να τον πεθυμουν και οχι να χαιρονται την απουσία του.
Στεναχωριέμαι για την σχεση τους.
Ξεχναει οτι είναι παιδιά, και περιμενει πάντα σοβαρότητα και ωριμότητα στις επιλογες τους.
Εχει χάσει μαλλον ο ιδιος τόσο την παιδικότητα του και εχει ξεχασει πως ειναι να εισαι παιδί.
Οχι οτι εγω ειμαι η καλη μαμα.
Ειμαι μαλλον χαλαρή και οχι επειδη βαριεμαι, αλλά απο αποψη.
Μπορεί να τους κανω κακό στην τελική, αλλα θελω να ειμαι όσο πιο κοντα τους γίνεται,
Και τα λαθη που κάνω, εχω ευτυχως τον χρόνο, γιατι ειμαστε περισσοτερο χρόνο μαζί, να τα διορθώσω ή να τα εξομαλύνω.
Αλλα αυτος δεν τον εχει.
Και δυστυχως αυτα που μενουν είναι οι γκρίνια και οι παρατηρησεις.
Δε λεω οτι ειναι παντα ετσι, προς..θεού.
Ειναι και αστειος και παιχνιδιάρης και αγαπησιάρης και τρυφερός, αυτό ελειπε...
Αλλα φοβαμαι οτι τα κακά μενουν χαραγμενα πιο πολύ.
Ή ισως εγω το βλεπω ετσι.
Το σ.κ. λοιπον θα το περασουμε όπως θελουμε,χα!
Και θα ξυπνήσουμε την Κυριακή οτι ωρα θέλουμε! χα!
Και αυτος θα μας τηλεφωνεί και θα κανει γλύκες και θα ζηλευει που εμεις θα ειμαστε μαζί.
Κια μεις θα τον λυπόμαστε καταβάθος, και θα περιμενουμε πως και πως να γυρίσει παλι γρηγορα κοντά μας.
Γιατί τον αγαπάμε, ειμαστε ερωτευμενες ( και οι τρεις) μαζί του, και αυτός το ξερει!
Τρίτη 13 Απριλίου 2010
Πάσχα στην Ιταλία
Φέτος, σε πείσμα των καιρών, καναμε τρείς αποδρασεις στο εξωτερικο,
απο την αρχή του χρόνου.
Πρωτοχρονιά Βαρκελωνη,
Απόκριες Βερολίνο,
Πάσχα Κοστα Αμαλφιτανα,.
Στο τελευταιο ταξίδι, είμασταν 3 οικογενειες παρεα.
Οι διαδρομες που κάναμε ηταν¨:
Μπάρι- Cava de Tirreni (η πόλη που μέναμε),Αμαλφι, Νάπολι,Πομποιία,Ποσιτάνο, Παέστουμ, Λέτσε, Μπάρι.
Για το Λέτσε, καλύτερα να μη μιλήσω και με πιασουν τα νευρα μου.
Αν το δει λογικός ανθρωπος στον χάρτη, θα βαλει τα γέλια.Τι δουλειά είχαμε, να χασουμε μια μερα ολοκληρη, για να παμε στο Λέτσε, οπου εχουμε ξαναπαει δε, και απο δρόμο επαρχιακό...
Αστα να πανε, μόνο εμεις τετοιες βλακειες.
Τεσπα,η εκδρομη ηταν σε γενικες γραμμες πετυχημενη.
Αρκετα τα ωραια μερη, με κορυφαιο το Possitano
Η Ναπολη πολυ ομορφη, αλλα σε μισή μερα, τι να πρωτοδεις;
Πομποιία καταπληκτική και λίγο σοκαριστική, με τα ομοιόματα των ανθρωπων και των ζώων.
Το φαγητό εξαιρετικό, και οι τιμες σαφώς πιο καλες απ'τις δικες μας.
Οι τιμες σε όλα ηταν πιο καλες απο μας .Ξενοδοχείο, φαγητό, ποτά, ψώνια.
Αυτά!
Δεν εχω ταλεντο σε ταξιδιωτικές αναλύσεις.
Πάντως εχουμε ξεμυαλιστεί και οργανώνουμε το επομενο ταξιδακι.
Βαζω φωτο.
απο την αρχή του χρόνου.
Πρωτοχρονιά Βαρκελωνη,
Απόκριες Βερολίνο,
Πάσχα Κοστα Αμαλφιτανα,.
Στο τελευταιο ταξίδι, είμασταν 3 οικογενειες παρεα.
Οι διαδρομες που κάναμε ηταν¨:
Μπάρι- Cava de Tirreni (η πόλη που μέναμε),Αμαλφι, Νάπολι,Πομποιία,Ποσιτάνο, Παέστουμ, Λέτσε, Μπάρι.
Για το Λέτσε, καλύτερα να μη μιλήσω και με πιασουν τα νευρα μου.
Αν το δει λογικός ανθρωπος στον χάρτη, θα βαλει τα γέλια.Τι δουλειά είχαμε, να χασουμε μια μερα ολοκληρη, για να παμε στο Λέτσε, οπου εχουμε ξαναπαει δε, και απο δρόμο επαρχιακό...
Αστα να πανε, μόνο εμεις τετοιες βλακειες.
Τεσπα,η εκδρομη ηταν σε γενικες γραμμες πετυχημενη.
Αρκετα τα ωραια μερη, με κορυφαιο το Possitano
Η Ναπολη πολυ ομορφη, αλλα σε μισή μερα, τι να πρωτοδεις;
Πομποιία καταπληκτική και λίγο σοκαριστική, με τα ομοιόματα των ανθρωπων και των ζώων.
Το φαγητό εξαιρετικό, και οι τιμες σαφώς πιο καλες απ'τις δικες μας.
Οι τιμες σε όλα ηταν πιο καλες απο μας .Ξενοδοχείο, φαγητό, ποτά, ψώνια.
Αυτά!
Δεν εχω ταλεντο σε ταξιδιωτικές αναλύσεις.
Πάντως εχουμε ξεμυαλιστεί και οργανώνουμε το επομενο ταξιδακι.
Βαζω φωτο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)