Ναι! είμαι η σούπερ -ντούπερ γούμαν

Μετά το πάρτυ της ανηψιάς μου,

και γυρίζοντας σπιτι μαζί με την μεγάλη μου κόρη ( 10 ετων),

σε μια ερημική πλατεία, κοντα στο σπίτι μου,

είδα ενα νεαρό παιδί πεσμενο εντελώς στο χωμα, και απο πανω του ενα αλλο αγόρι.

Σταμάτησα και ρώτησα τι συμβαίνει.

Σας παρακαλώ κυρία, πηγαίντε τον στο σπίτι του, είναι μεθυσμένος,

καλώ ταξί, αλλα κανενας δεν το παίρνει γιατι ειναι ετσι.

Το "ετσι", ειναι ενα πτωμα αλλού κεφάλι, αλλου ποδια,.
και με το μπουφαν του γεματο ξερατα...μπλιαξ .. ξερω.

Δε μπορώ λέω αμέσως, και γω φοβαμαι, εχω μικρο παιδί πίσω.

Σας παρακαλώ, δεν ξερω τι να τον κάνω,δεν θελει-δεν μπορει,

να τηλεφωνησει στους γονεις του, σας παρακαλώ,

μη μας αφηνετε....

Γαμώ την τρέλλα μου γαμώ!

Γαμώ την τύχη του και την καλή του νεράιδα.

Μπείτε μεσα, μη μου ξερασει το αυτοκινητο, γαμώ..

Πόσο ηπιε το παλικάρι;

Εεε λιγο παραπάνω μπακαρτι

Πόσο χρονων είστε;

16. ( πες 15)

Και να δείτε κυρία εγω θα μπλέξω και θα βρώ τον μπελά μου,

αλλά να τον αφηνα κυρία, να τον παρατούσα;

να του κλέψουν τίποτα αλήτες το κινητό;

Πάντα ετσι παθαίνει όταν πίνει ( σύστημα το'χει).

Ολη αυτη την ωρα της μικρής διαδρομής μεχρι το σπιτι του νεαρού,

η δικία μου εχει κλάσει μέντες, να το πω ευγενικά.

Φτάνουμε, τον τσουβαλιάζουμε να κατέβει με το ζόρι,

ο φίλος με ευχαριστεί, εγω ψελλίζω κατι συμβουλές του κώλου,

ετσι, μπας και...

Και μετά αντε να κάνεις καλά τη Στέλλα.

Γιατί τον πήρες;

Γιατί δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ, με την εικόνα ενος παιδιού πεσμένου στο δρόμο.

Αν μας έκανε κακό;

Δεν ήταν και τόσο ρίσκο παιδί μου, τα "έκοψα εγω τι παιδιά ηταν" (πίπες).
Και γιατί το ένα, και γιατί το άλλο, με ζάλησε.
Και το χειρότερο, με έκανε να αμφιβάλω για την ικανότητα μου να διαχειριστώ κάτι.
Εβαλα ρε γαμώτο τη ζωή του παιδιού μου σε κίνδυνο;
Τον ψυχισμό του;
την παιδικότητα του;
Θα ηταν καλύτερα να με δει να αδιαφορώ;
ή να τον εγκαταλείπω;
Παντως δεν ειναι η πρωτη φορά που βαζω στο αυτοκίνητο τετοια περίπτωση.
Την άλλη φορα, ηταν μια κοπελίτσα, την βρηκα σωριασμένη σε μια είσοδο πολυκατοικίας,
με εναν φίλο της που προσπαθούσε με τραγικά αστείο τρόπο,
ο φουκαράς, μες την απόγνωσή του, να της δώσει το φιλί της ζωής!!!
Τους πηγα καρφί στο νοσοκομείο,
υπέθεσα οτι η κοπέλα ηταν ναρκομανής, πολύ κακά χάλια,
στο δρόμο ο νεαρος μου εξηγησε οτι ηταν ανορεξική.
Και μαλλον ηταν αλήθεια, γιατι η ιδια ζλητησε να την πάμε σε νοσοκομείο που δουλευε η μαμά της.
Μετά και απο το σημερινό,
λεω να βάλω εναν φάρο πάνω απο το αμάξι,
που να κάνει ιου ιου ιουουυυυυ
και να μαζευω σωριασμένα πιτσιρίκια απο τα πεζοδρόμια.
Ερχεται η σούπερ ηρωίδα!!! χεχεχε θα φοραω και μια μπέρτα κόκκινη.

Βρέχει

Το σπίτι είναι ψιλοετοιμο, να υποδεχθεί το φθινόπωρο.
Εγώ πάλι, όχι.
Κρίμα, ήθελα λίγο καιρό, να χαρώ την βεράντα μου.
Ενα καλοκαιρι, δεν είχα μαξηλάρες για τα έπιπλα της βεράντας.
Τώρα που επιτέλους έγιναν, αν καθήσω κανένα βραδάκι,
θα γινω κασάτο.
Το υπόγειο έγινε καταπληκτικό.
Αποψη μου βέβαια, γιατί σε μερικούς μερικούς,δεν άρεσε.
Το έβαψα σε ένα φουξομώβκοκκινο ( αν υπαρχει τετοιο χρώμα ),
τον έναν τοίχο, τον αλλο τον εχω σε ροζουλί-λιλά
αλλαξα και τους καναπέδες, από τσαγαλί σε καρπουζί,
(αν και πάλι το τσαγαλί μου κολλούσε καλύτερα,αλλά έπρεπε να το αλλαξω),
στην πολυθρόνα, έβαλα ενα φανταστικό πανί, με πολλά χρώματα,
και παραστάσεις ζώων, το λουστρο το έκανα λευκή λάκα,
και έγινε πολύ προχω, και τρελλιαρικη.
Τώρα ενα μικρό συρταριερακι που εχω εκεί, σκέφτομαι να το αλλαξω κι αυτό.
Θα το βαψω ασπρη λάκα, και καθε συρταρι απο αλλο χρώμα.
Θα γινει σούπερ.
Ηταν αρκετα σοβαρό πριν το υπόγειο, εως καταθλιπτικό.
Τωρα ειναι μεσα στη χαρα!
Οταν με το καλο τελειώσει θα βγαλω και φωτο.

Το σ/κ με αυτόν τον καιρό, προβλέπεται οικογενειακό.
Ευκαιρία να δω τα παιδακια μου και να φτιάξω και την πίτσα που τους εχω υποσχεθεί.
Μου αρεσει που βρέχει, η μελαγχολία του φθινοπώρου είναι θεμιτή.
Το σκατόκρυο μου την σπάει.

Ικαρία 2007

Η ώρα σήμερα δεν περνάει με τίποτα.
Λες και κάθομαι στο θρανίο μου, πριν απο πολλα πολλα χρόνια,
και μετράω τα λεπτα, τα δευτερόλεπτα, τα ..τριτόλεπτα.
Και ο λεπτοδείκτης εκεί κολλήμένος. Να με βασανίζει.
Ετσι και τώρα.
Ακόμα 12.
12 και 1.