Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Καλά εδω δεν μπαινει τίτλος με τιποτα!

Ηθελα να γραψω ενα χαρούμενο ποστ, κατι καλοκαιρινό και δροσερό.
Οι ιστορίες μου όμως ειναι τόσο καθημερινές και συνηθισμένες, που χανουν καθε ενδιαφερον στο "χαρτί", ακόμα και απο μενα την ιδια.

Εχω μια τεραστια επιθυμία να περασω καλά.
Να γινει κάτι και να περασω καλά.
Βαρεθηκα την "όμορφη" ρουτινα μου.
Ειναι τόσο λίγα αυτα που με κανουν πραγματικά χαρούμενη;
Οχι, αντιθέτως, ειμαι ανθρωπος που θα βρω τη χαρα σε απλά πραματα,
και σε στιγμές.
Για να νιώθω ετσι φαντασου πόσο πίεση εχω φάει.
Δεν αφήνω περιθώρια για καταθλίψεις.
Ή ετσι νομίζω.
Αλλά πολλές φορες με φαντάζομαι,
όπως στα εργα,
να είμαι στο σπίτι με μια μακρυά βελούδινη ρόμπα,
και να ψαχνω με αγωνία το κρυμμένο μπουκάλι τζιν,
να το αρπάζω με τρεμμαμενα χέρια και να βαζω μια βιαστική μεζούρα στο ποτηρι,
να πίνω αχόρταγα,
και να ξαναγεμίζω με ικανοποίηση.
Ή με φαντάζομαι, μελαγχολική, πάλι με την βελούδινη ρόμπα,
( ενδυματολογική επιλογή κάθε σοβαρής καταθλιπτικής),
να περιφέρομαι, στο τεραστιο σπίτι μου,
να μη μιλάω σε κανέναν,
να εχω μόνιμα πονοκέφαλο,
το παιδάκι μου ( ενα εχω μονακριβο γιο,στην φαντασίωση πάντα)
ούτε να το χεσω,
και ο καημενος συζυξ, να παρακαλάει να γίνει ενα θαυμα,
να επιστρεψω πίσω στα συζυγικά μου καθηκοντα (τον εφαγε και η αγαμία μεσα σε όλα τ΄'αλλα).
Και ναι το θαυμα γίνεται.(Αν ζητατε θαυματα, να ειστε πιο συγκεκριμενοι,κοιταξτε πως την παταει ο συζυγος της ιστοριας μου,
ηθελε απλα ενα θαυμα)
Ο νεος γείτονας, που αγορασε την διπλανή αγροικία,
ο Ριτσαρντ Μέρκιουρι, κάνει την εμφάνιση του στο σπίτι μου. Ηρθε να δανειστεί λίγη ζάχαρη.
Καλά ασε πάλι εκτος θέματος.....
Αν και η τελευταια φαντασιωση τύπου Αρλεκιν καθολου δε με χαλαει.
Φάε στη μάπα τον κύριο Χρήστο ( γειτονας) και πάλι καλα να λες.
Το θέμα μας ήταν άλλο, για την επιθυμια μου να περασω καλά,
για την χαρα που θελω να εχω καθημερινα,
για την καταθλιψη που την παλευω,
και απόδειξη η στροφή που πήρε όλο το ποστ αυτό.
Ειμαι σοβαρός ανθρωπος εγώ;
Δεν δικαιούμαι΄ούτε μια καταθλιψη της προκοπης.
Ασόβαρη εντελώς.
Ετσι αυτό νομιζω για τον εαυτό μου,
τόσο καραγκιόζης που είμαι ,
και στο παρελθον που πίστευα οτι πέρασα κρυφες καταθλιψούλες,
μάλλον λάθος θα έκανα,καμιά γαστρεντερίτιδα θα ηταν.
Είδατε τι ευχαριστο ποστ;
Τελικά το επιασα το καλοκαιρινο κλίμα;