Βολτα στο Βερολινο

Χθες επιστρεψαμε απο τετραημερη εκδρομη στο Βερολίνο.

Πήγαμε οικογενειακώς και με μια ακομη φιλική οικογενεια.

Το Βερολίνο απίστευτο, πολύ καλός προορισμός.

Πρώτη μου φορα στην Γερμανία γενικά, και δεν μπορεσα να μην θαυμασω αυτην την γερμανική σειρα και τάξη.

Τοπος γεματος ιστορία, και τόσο μοντερνος μαζί.

Πολύ περπατημα, μεσα στα χιόνια, με μειον 5, 7, και 10 βαθμούς!

Αλλά δεν νιώθαμε πολύ κρυο, τι να πω;

Απο το πρωι μεχρι αργα το βραδυ γυρνούσαμε εξω.

Ευτυχως τα παιδια δεν γκρίνιαζαν καθόλου.

Εβραικό μουσείο, μουσειο Περγαμου, νέο μουσειο, μουσειο του τείχους, μανταμ Τυσσώ.

Τυχαμε και στην Μπερλιναλε, και η πόλη ηταν γεματη ανθρωπους του θεάματος.

Εξω απο το Κεμπίνσκι χοτελ, εκει στην Πύλη του Βραδενβουργου, ενα απογευματακι,

ειδαμε μαζεμενο κοσμο, και ρωτησαμε τους παπαρατσι, ποιον περίμεναν.

Και πριν παρουμε απαντηση, να ο Μπομπ Γκελντοφ!!!

Και ναι βγήκαμε φωτο μαζί του!!Μη φανταστητε αγκαλιά, απλά δίπλα του.

Και αφου τελειωσαμε και απο την μανταμ τυσσώ που ηταν απεναντι, και ξαναπερασαμε,

βλεπουμε να στρωνουν ενα παχί κόκκινο χαλί, και στηθηκαμε και μεις να περιμενουμε.

Σε δεκα λεπτα βγαίνει η Κατριν Ντενεβ!!

Απίστευτο να βλεπεις ζωντανα στα δυο μετρα τους θρυλους του σινεμα!!

Μετα απο αυτο και αφού σταθηκαμε τόσο τυχεροι, φύγαμε, ενω οι υπολοιποι "παπαρατσι"

περιμεναν ακομα.

Πήγαμε σε υπαιθριες αγορες, στις διασημες πλατειες Ποτσνταμ και Αλεξαντρεπλατς.

Φαγαμε βρουστ και ηπιαμε μπυρες.

Για βραδυ φαγαμε εξαιρετικά, μετα απο κρατηση βεβαια.

Το πρωτο βραδυ δε, στο ανατολικογερμανικο παμπ, ηταν τελειο.

Η τελεια ατμοσφαιρα μπυραριας.

Το δευτερο βραδυ κλεισαμε σε κατι πιο "καλό"

βραβευμενο και πιο κλασσατο.

Το κρασι καταπληκτικό, το φαγητο πιο τσιγκούνικο, αλλα οι τιμες πολυ πιο χαμηλες απο Ελλαδα!

Οι τιμε ςγενικα μας φανηκαν πολυ καλες παντου.

Το ξενοδοχειο που μεναμε, ηταν apartment hotel, πολυ μοντερνο ντιζάιν και πολυ ομορφο.

Πάλι μας φανηκε φτηνό, 100 ευρώ την ημερα η οικογενεια σε απιθανο διαμερισματακι,

σε ενα τόσο καθως πρεπει χώρο.

Στην Ελλαδα την ιδια ωρα η αδελφη μου πλήρωνε τα ιδια σχεδον το δύκλινο στην Σμίξη,

σε σπιτι παρατημενο και αστα να πανε, επειδη ειναι κοντα στο χιονοδρομικο της Βασιλιτσας.

Ελεος!

Και φυσικά τα αεροπορικά που μας στοιχησαν 280 ευρώ τα τεσσερα ατομα!!

Ενταξει δεν ειχαμε καμια χλίδα, αλλα δεν μας χαλασε καθολου.

Στην Αθηνα να πας με τρενο θελεις τα διπλά.

Δεν κάνω περιγραφή των μουσείων.
Πάντως εντυπωσιαστικα απο την διαδραστικοτητα του εβραικού.
Βαρεθηκα λίγο.

Φτηνα πολυ και τα μουσεια, εκτος της βλακειας που λεγεται μανταμ Τυσσώ.

Πανακριβο.Αλλα ειχαμε και τα παιδια, τι να κανουμε..

Πολυ παρατημενο το μουσειο του τοιχους check point Charlie.

Αν και ηταν πολυ ενδιαφερον και δεν βαριεσαι καθολου.

Για της Περγαμου, τι να πω εγώ;;

Ευτυχως ειχε οδηγο στα ελληνικά!

Το γέλιο ηταν εκει που ειμαι προς το τελος της ξεναγησης, με πλησιαζει ενας τυπος ελλην,

και με ρωταει σε ποια γλωσσα ειναι η μεταφραση, αφου του λεω , και απο που να το παραλαβει,

τον βλεπω σε δεκα λεπτα πάλι δίπλα μου, να φοραει τα ακουστικα στα αυτια, και να ακουει την αρχή της ξεναγησης, ενω βρισκόταν σχεδον στο τελος του μουσειου!!!

Ο αντρας μου εντυπωσιαστηκε απο τις Πυλες της Βαβυλωνιας,

η μικρη μου απο την περιγραφη της μαχης των γιγαντων με την θεα Αθηνα.

Τρομεροι θυσαυροι!Ειναι να αναρρωτιεσαι ποσοι απ'αυτούς θα επιβίωναν των καταστροφικων πολεμων αν βρισκοταν στις πατριδες τους. π.χ. Ιρακ.

Απο το Αιγιπτιακο μουσειο εστιασαμε στην Νεφερτιτη.

Ειμασταν πολυ κουρασμενοι για παραπανω.

Αλλωστε μας καλούσαν τα λουκανικα και τα σνιτσελ απο τα μαγαζακια γυρω απο το νησακι των μουσειων.

Πολυ ωραιο σημειο μεσα στην καρδια του κεντρου,ειναι οι εσωτερικες αυλες των πολυκατοικιων, που ενώνονται μεταξυ τους, και επικοινωνουν η μια με την αλλη,

με μαγαζακια, καφε, ρεστοραντ.Ωραια που χαθηκαμε εκει μεσα!!

Μια βόλτα στο Ka De We, το παλιοτερο και μεγαλυτερο εμπορικο κεντρο, ηταν απαραιτητο.

Εκτος απο ενα mac κραγιον, ετσι για το καλό, δεν πηρα τιποτα.

Εκει που επαθα πλακα, ηταν στον οροφο με τα ντελικατεσσεν.

Θα μπορουσα να ζησω εκει μεσα!

Σε καθε "θεμα" ειχε και τεραστια μπαρ για να πιεις ενα ποτηρι κρασι και να δοκιμασεις οτι ηθελες!

Κριμα που δεν φαγαμε εστω μια φορα εκει!

Οι γερμανοι ευγενεστατοι και ψηλοί!!

Τους εντυπωσιαζε οταν μαθαιναν οτι ειμασταν ελληνες.

Καλα δεν εχετε οικονομικη κριση; Τι δουλεια εχετε εδω;;

Αυτο ειναι αλλο θεμα όμως!

Τωρα που γυρισαμε εχουμε ξεσηκωθει για Πασχα!!

εδω να γυριζουμε σούβλες και να σπαμε αυγα...δεν

Ξερω οτι για τα παιδια χρειαζεται λιγο το παραδοσιακο Πασχα, εστω σαν αναμνηση,

αλλα ελα που εμεις οι γονεις ειμαστε αντιθετοι.

Και ετσι κατι ψιλοψαχνουμε.Οικονομικά πάντα, μεχρι εκει που μπορούμε.

Μια ιστορια θα σας πω...

1η ιστορια.
Η Αλεξανδρα και ο Ηλιας ηρθαν στηνΕλλαδα πριν δεκα πεντε χρονια περιπου.
Η Αλεξανδρα δούλεψε πολύ σκληρα στα ξενα σπίτια και απεκτησε πολυ καλε ς σχεσεις με τα αφεντικα της.
Ο Ηλιας δούλεψε στις οικοδομες και δεν ξεμεινε ποτε απο δουλεια.
Ο μεγαλος τους γιος ηταν τρια χρονων οταν ηρθαν.
Μετα, εδω, εκαναν και την κορη.
Εγω τους γνώρισα πριν δυο χρόνια περιπου.
Η Αλεξανδρα πάντα γελαστη, ερχόταν στο σπιτι μου.
Ποτε δεν ζήλεψε και παντα ηταν με μια ευχή στο στόμα.
Μου αποκαλυψε οτι πέρασε ενα πολυ βαρυ περιστατικο υγείας, αλλα χαρη στα προηγούμενα αφεντικα της, που την ετρεξαν μεχρι την Ελβετια, το μάτι της σώθηκε.( σπανια περιπτωση καρκινου).
Η υγεια της ηταν σταθερη, μονο που προσεχε πολυ τα απορρυπαντικα, και αυτο ηταν μόνο.
Ο γιος τελειωσε το σχολειο κια πηγε στην Αθηνα σε μια σχολή σεφ.
Καθε καλοκαιρι, για διακοπες, η Αλεξανδρα και ο Ηλιας, μαζι με τα παιδία, εδω και χρόνια,
πήγαιναν στην ...Μυκονο.
Οσο αστειο και να ακούγεται, ναι ειχαν την ξαδελφη τους εκει που δούλευε όλα τα χρόνια,
και ετσι τους φιλοξενουσε ( στρωματσαδα βεβαια) στο σπιτακι της δίπλα στην θαλασσα.
Καναμε πλακες μεταξύ μας, που θα πας διακοπες;;Πάλι στην Ψαρού θα αραζεις;;
και τα γνωστα...
Τα χρηματα που ειχαν μαζεψει απο την δουλεια τους, με ιδρωτα και χαμογελο,
ηταν ικανα να αγορασουν το διαμερισματακι τους και ηταν ετοιμοι για την αγορα αυτη.
Μια μερα μου τηλεφωνησε οτι δεν θα ερθει στη δουλεια, δεν ηταν καλα.
Μετα ξαφνικά βρεθηκε στην Αθηνα και εκανε τεσερεις μηνε ς να ερθει πίσω σπιτι της.
Μετασταση στο συκωτι.
Απο τότε μπαινοβγαινει στα νοσοκομεια.
Η ιστορια της δεν εχει λήξει.
Α ρχ'ιζει η τρομερη κριση της οικοδομής.
Ο Ηλιας μενει χωρις δουλεια.
Η Αλεξανδρα συνεχίζει να ξοδευει απο τις αποταμιευσεις.
Τρελλα λεφτα.
Στον χρόνο επάνω, ο Ηλίας, παθαινει μια χοντρη κρίση ζαχάρου, και κινδυνευει να του κοψουν το πόδι.
Στο νοσοκομειο για μηνες...
Με νοσοκομα την Αλεξανδρα.
Τα βιβλιαρια αδειαζουν.
Δεν υπαρχει ουτε για το ενοικιο.
Δεν υπαρχει ουτε για φαγητό,η καθημερινη τους επιβίωση στηρίζεται στην ευσπλαχνεια
των γειτονων, του χασαπη, του μαναβη.
Στην αρχή υπηρχε η ντροπή.
Η αναγκη όμως την ξεπερασε.
Ο γιος δουλευει και σπουδαζει στην Αθηνα, μακαρι να κρατηθει οσο μπορει να τελειωσει μετη σχολή.
Η κορη στο γυμνασιο.Κοριτσακι σαν μπουμπουκι, που βλεπει τον κοσμο της να γκρεμίζεται.
Πηγαινει χωρις χαρτζιλικι σχολειο, και γυρναει πεινασμενη και τρωει ενα πιατο φαι σε μια
χωρισμενη με παιδι, θεια της που δουλευει σκληρα για όλους.
Η ιστορια δεν τελειωσε ακομα...