Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

χωρις θεμα

Τρεχει ο χρόνος και μεις πίσω του τον κινηγαμε. Τιποτε δεν προλαβαίνουμε,
τιποτα δεν προλαβαινω.
Ολα μισά τα κανω.Αυτα που πρεπει, και αυτα που θέλω.
Καποια τα βαριεμαι απο την αρχή και τα παραταω.

Αρχίσαμε την σχολικη χρονια με απουσίες.
Απο ενα τυχαιο σερφαρισμα στο νετ, βρεθηκα να αμφιβαλλω, να ψαχνω και να ρωταω.
Να προσπαθω να μεταφρασω απο αμερικανικα σαιτ, απο γερμανικα(την τυφλα μου)σαιτ,
αγγλικά, οτι νάνε.
Και όλα αυτα για την σκολίωση της Στελλας.
Η οποια μας ταλαιπωρει απο τα νήπια.
Εχουμε αλλαξει κηδεμόνες και κηδεμόνες, και το προβλημα αυξανει.
Και σε μια τυχαια αναζητηση βρισκω σε  ενα φορουμ, ενα κοριτσακι να λεει οτι ελυσε το προβλημα του, (προσεξτε, ελυσε, οχι βελτιωσε) με εξιδεικευμενες φυσιοθεραπειες.
Αρχισα να ψαχνω σε γερμανικο σαιτ, η μεθοδος λεγεται schroth,
και την επομενη μερα βρεθηκα στην Αθηνα με το κοριτσι,
για δεκα μερες.Χαλαλι και οι απουσιες της στο γυμνασιο, τουλαχιστον να βρουμε την γιατρεια μας.
Εκτος απο τις φυσιοθερεπειες το πρωι, τις υπολοιπες ωρες ειμασταν τουρίστριες.
Και πρωτη φορα, μονες μας απο το πρωι μεχρι το βραδυ.
Πήγαμε Μουσείο και περπατησαμε την γυρω περιοχή με την ησυχία μας.
Πήγαμε γκαζι και ψυρρή.Θησείο, Κολωνακι,εκαλη, Σταμάτα.
Φάγαμε σε ωραια μέρη, να' σαι καλα Ευη Φέτση, οδηγό σε είχαμε στις εξόδους μας!
Είδαμε και τον Σάκη!!! και τσιρίξαμε και πολυ γουσταραμε!!
Ενα βράδυ βγήκα χωρις την Στέλλα, για αλητεία!!
Με παρεα μεγάλη, και που  ηξερα μόνο ενα ατομο.Κολλητη μεν, αλλα τι να το κάνεις;.
Στην αρχή σκυλομετανιωσα και ενιωθα τετοια αμηχανία που ηθελα να εξαφανιστώ.
Και δεν ειμαι καν τετοιος τυπος, δηλ. ντροπαλή.
Η παρέα ήταν του καλλιτεχνικού χώρου και δη του θεατρου και της τηλεορασης.
Μετα απο δυο τρια ποτηρακια φτηνο-χυμα κρασί, χαλαρωσα και μπορω να πω οτι πέρασα και γω καλά, όσο μπορούσα να περασω δηλαδή.
Εκεί είδα, για να μην πω γνώρισα, γιατί θα θεωρηθει υπερβολή,
μια τρομερή τυπισσα, μεγαλούλα,εξηντα φευγα,πολύ ζωντανια και μποεμ.Η φίλη μου, μου είπε τα καλύτερα γι'αυτην .Πόσο απελευθερωμενη,δυναμική ισορροπημενη, κοινωνική κτλ κτλ.
Με χρόνια ψυχοθεραπειας, με σουπερ ερωτική ζωή, με τελεια σχεση με τον πρωην αντρα της και τον πρωην εραστη της και τον νυν, και ολοι μαζί παρεακι..
Μα πραγματι η εικονα που εβλεπα ηταν ακριβως αυτό.Τι θαυμασιος ανθρωπος!Τι γοητευτική γυναικα!
Η κόρη της , γνωστη ηθοποιος ηταν και αυτη εκει.
Ενα ανασφαλες πλάσμα, μεσα στην νευρικοτητα και την αγενεια.Που νομιζε ή που ηλπιζε, όλος ο κοσμος να περιστρεφεται γυρω της.Χωρις να ξερω οτι ηταν κορη της πρωτης, την επεξεργαζόμουν προσεχτικά.
Χωρίς να εχει καποιος πτυχιο ψυχολογίας, μπορούσε ανετα, να ψυχογραφισει αυτο το κορίτσι.
Και αυτο που ηθελε να πει, το ουρλιαζε.
Ειμαι εδώ, προσεξτε με.
Και αμεσως η γνωμη που σχηματισα για την μητερα της, κατερρευσε.
Οπωσδήποτε απήχε πολύ η τελειότητα, απο την εικονα της ανεπαρκούς μητερας που μου βγηκε στην επιφανεια.
Και με αφορμή αυτην την ιστορία, ας κανω λιγο ενδοσκόπηση.
Γιατί πραγματικά θεώρησα τρομερή αποτυχία, ενας τόσο χαρισματικό ανθρωπος, να μην μπορεσει να κάνει το παιδί του να νιώθει ασφαλεια.Μόνο αυτό.Δηλαδή φαντασου εμεις, οι οχι και τόσο χαρισματικοί, που δεν ξυπνοκοιμόμαστε με τους ψυχολογους  και τους διαλογιστας ( όπως ασφαλιστας κλπ) τι παιδια θα μεγαλώσουμε...
Οχι οτι δεν πιστευω στην ψυχοθεραπεια,αλλο ειναι το point μου.
Καθε μερα που περναει, κανω και καποιο λαθος στο μεγαλωμα των παιδιων μου.
Καθε μερα.Πότε μικρό, πότε μεγαλο.
Συνηθως δεν εχω το περιθωριο να το διορθωσω, ή τον χρόνο.
Και ετσι περνώντας ο καιρός τα λαθη μαζευονται και ποτε δεν σβηνονται.
Και νιώθω ηδη τετοια ανεπαρκεια, και δεν καταλαβα γιατί πρεπει να ντρεπομαι γία την μη τελειότητα μου.
Αμαν πια, πήξαμε στις σούπερ μαμαδες.
Ολα τα κανουν τελεια, και τα δικα τους ειναι παντα σωστα.
Και λογικό ειναι. Και εγω θα ηθελα να εχω μια μαμα σαν και μένα!!
Μου ταιριάζει, λογικό ;;;
Αντε ρωτηστε και τα παιδακια σας, ξερόλες.
Τωρα βέβαια η αναρτηση είναι πολύ σάικο, απ'τον Αλή στον Μουσταφά.
Αλλά όσο γραφω, χτυπανε τηλ. μπαινει κόσμος, και χανω την σειρά μου(φτηνες δικαιολογίες).

Βρεχει και ψύχρα, μπαινουμε για τα καλα στο φθινόπωρο, μην πω χειμώνα.
Τι ρούχα να βάλουμε, κλειστα παπούτσια, χαζοκαλτσακια,καμπαρντινες.
Τα κοριτσια γυριζουν με βρεγμενα σταρακια απο το σχολειο, δε λενε να βαλουν αλλο παπουτσι.
Χτες εστρωσα λεπτα παπλώματα.Π[ολύ χουχουλιάρικο, αλλά νωρίς ρε γαμώτο.
Πέμπτη, η καλύτερη μερα της καθημερινοτητας.
Ειμαστε νωρις στο σπιτι, τα παιδια και γω δηλαδή, γιατί ο συζυξ είναι είναι σπάνιο είδος,προς εξαφάνιση.
Κάνουμε χαζογλυκά, ΄κάνουμε μαζί μποτέ, και μπούκλες στα μαλλια, γενικά χαζολογαμε και
είμαστε λίγο μαζί παραπανω.Χτες, ας πουμε ψήσαμε καστανα, καναμε μασαζ η μια στην αλλη,
και ηταν τυχερος ο μπαμπας που μας πετυχε σε φαση και του καναμε και αυτουνού.
Σήμερα βροχερή Παρασκευή.
Φασολάκια απο βραδύς μαγειρεμενα.
είμαστε και σε προγραμμα διατροφής, σχεδον νεροβραστα λοιπον, μαζι με κοτατζ τζιζ,
και μια φετουλα πολυσπορο.
Και σε λιγες μερες θα δαγκωθούμε μεταξύ μας.....αλλα θα είμαστε πολύ κορμιά και θα ριξουμε και την χοληστερίνη.
Αντε γεια τωρα,αρχίζω να αερολογώ....