Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Η ρουτίνα μου

Εχω ενα ζευγάρι μάτια καρφωμένα στην πλάτη μου.
Μάτια που με κοιτάνε χωρις να με βλέπουν.
Καθεται πάντα πίσω μου, βολευεται, και μένει εκεί ακίνητος, για τεσσερεις -πέντε ώρες.
Μετά,σηκώνεται, και πάει αργά προς την πόρτα, χωρις να πει τίποτα,
και φευγει.
Και την επόμενη μέρα τα ίδια.
Για όλες τις μέρες, για χρόνια πολλά στη σειρά.
Καμιά φορά, ξεχνάω πως ειναι πίσω μου, πως ειναι εκεί.
Η ανάσα του, που και που, ή ο βήχας του,
με τρομάζει.
Τι διακριτικός άνθρωπος!
Θα σκεφτούν μερικοί.
Τι αδιάκριτος και αγενής, νομίζω εγω.
Λέμε "καλημερα" το πρωί, και "καλησπερα" το απογευμα.
Ποτέ όμως " γειά", "καλη όρεξη", ή "καληνύχτα".
Αν του πω εγώ, θα θεωρηθεί προσβολή.
Και ετσι σιωπαίνω.
Στο σπίτι, παλιότερα,όταν μέναμε "πάνω-κάτω",
μάλωνε τα εγγόνια του όταν γελούσαν (τρομερη φασαρία),
και μάλωνε και μας όταν μιλούσαμε.
Δεν ήθελε σπίτι του, ούτε κουβέντες, ούτε γέλια.
Ο Ν. λέει ότι είναι καλός γιατί δεν πειραξε κανέναν.
Εγω λεω ότι ειναι κακός γιατι δεν εκανε καλό σε κανεναν.
Αμφιβαλλω αν εχει αγαπη μέσα του για τα παιδια του και τα εγγονια του.
Καλά για μένα δεν αμφιβαλλω καθόλου.
Οι "νύφες" είναι πλάσματα πονηρά, καταστροφικά, που πίνουν το αίμα όλης της οικογένειας,
και ακόμα όταν δεν φαίνεται ότι ευθύνονται αυτες για την καταστροφή,στο βαθος θα λαμψει η αλήθεια!
Οι " νύφες" κάνουν βουντού και μαυρη μαγεία, να αρρωστησουν και να πεθανουν, όλα τα πεθερικά του κόσμου,
γι'αυτο μη μαρτυρατε τίποτα για την υγεία σας, γιατι οι νύφες χαίρονται
για τον καρκίνο σας...
Δε μπορεί, καπου θα εκανα κι εγω κάτι,κατι τραγικό, κατι που ενόχλησε.
Ναι ομολογώ!
Πριν δώδεκα χρόνια, τότε μετα τον γάμο,
τόλμησα και ανοιξα βιβλιάριο τραπέζης,για να βαλω τα λεφτα που μαζεψαμε στον γάμο,
και τολμησα να βάλω ΚΑΙ το δικό μου όνομα.
Αν είναι δυνατόν!!
Και να'ταν μόνο αυτό;;
Τώρα μετα απο τόσα χρόνια,
και αφού κατασπατάλησα το τεραστιο αυτο ποσό σε λούσα και κραιπαλες,
τι ΄αλλο εκανα η αφιλότιμη;;
Για το καινούριο σπίτι, η ύπουλη, έβαλα τον λογαριασμού του ρευματος,
στο δικό μου όνομα!!!
Ναι κι'όμως το έκανα.
Χωρίς ντροπή, χωρίς Σέβας ( αυτή τη λέξη τη μισώ),
έδρασα πίσω απο την πλάτη τους , με πονηρό σκοπο, να εκτοπίσω τον γιό τους απο τα δικαιώματά του.
Και όμως αυτοί ειναι οι λόγοι οι τρομεροί και φοβεροί, απίστευτο ε;;
Ε ρε τι ακούει κι αυτός ο κακομοίρης, ο γιός τους ώρες-ώρες!!
Κρίμα που έχει τα νευρα του και κατευθείαν πλακώνονται.
Εγώ στη θέση του, θα ημουν πολύ ψύχραιμη και θα τους δούλευα τρελλά.
Ο βλαξ προτιμάει να παλευει για την χαμένη τιμή της Καταρινας Μπλουμ.

Τόσα χρόνια ποτέ δεν ενιωσα μίσος για αυτους τους ανθρώπους.
Μια απορία την είχα, δεν μπορώ να πω.
Αλλά ποτε δεν το πήρα προσωπικά το θέμα.
Ηξερα οτι δεν ημουν εγω το πρόβλημα αλλά η τρομερή τους αναγκη,
να μην τους ξεπεράσει ποτέ και σε τίποτα το παιδί τους.
Τι τραγικό!
Κρίμα, είναι τόσο γελοίο, να μην εχουμε πρόβλημα σαν ζευγαρι, με τα τόσα που γίνονται γυρο μας καθημερινά,
να θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους τη χαρά μας για το καινούριο μας σπίτι, την λαχταρα μας και το καμάρι μας για τα παιδιά μας,
τις ανησυχίες μας και τους φόβους μας για το μελλον, για την δουλειά μας,
και να παραμενουν δυο κακομαθημενα παιδιά, που αν δεν τους γλύψεις και δεν δηλώσεις υποταγή, αν δεν τους πεις τα ψέμματα, που θέλουν να ακούσουν,
δεν υπάρχει γέφυρα επικοινωνίας.
Στεναχωριέμαι για τον Ν.
Δεν του αξιζει τέτοιο χαστούκι, τετοια τιμωρία.
Εφταιξε κι αυτός πολύ.
Τα παιδιά μιλανε στους γονείς με Σεβας (χα).
Το βρωμόστομα του, φτύνει τις αλήθειες σαν βρισιές, που πονάνε.
Από την αλλη όμως δεν σας κρύβω πόσο περήφανη με κάνει.
Είναι αντρας και μιλάει την γλώσσα που πρεπει, δεν ξερει γαλυφιές
και συμφέροντα.
Και την γυναίκα του, ( όσο και αν της τα χώνει ο ίδιος), την υπερασπίζεται με πάθος.
Πόσο καλό μας εχουν κάνει στο γάμο μας, αν το ηξεραν θα καταπιναν
χλωρίνη!
Κατα τα άλλα, εχω τα δυο μάτια αυτή τη στιγμή,
πίσω μου να με καρφώνουν, να μου ριχνουν μικρα μαχαιράκια,
....τόσα χρόνια.
Ποτέ δεν ειπα κουβέντα.
Λες να ήρθε ο καιρός;;
Μπα δε μασάω,δεν προκειται ούτε τώρα ούτε ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: