Διακοπες τέλος

Εχω μια εμμονή με τα κάτω άκρα.

Ενα φετιχ με τα δακτυλάκια!

Γι'αυτό νιώθω διπλά περήφανη, για τις πρωτες μου φωτογραφίες,

στο απλό, πλην τίμιο, τούτο μπλογκ.
Τα ξαναείπα αυτά, αλλα δεν πειραζει,καμμένο το έχω.

Πάμε παρακάτω.

Διακοπες τέλος.

Πότε ηρθαν, πότε τέλειωσαν, μυστήριο..

Είναι αστείο, να δουλευεις εναν χρόνο,για δέκα μέρες.

Μεγάλη βλακεία.

Το καλοκαιρι δεν τελειώσε φυσικά,

και ευτυχως υπαρχουν και τα σ.κ.



Η Κρητη.

Οι πρωτες μερες στην όμορφη και λεβεντογέννα,

πέρασαν με πολλά νευρα, πολύ γαλλικό,

γενικά μεσα στην τρέλλα και τον καυγά.

Ασπρο εγώ;

Μαυρο αυτός.

Βράχια αυτός;

Αμμο εγώ.

Μέρα εγώ;

Νύχτα αυτός.

Σε κάποια φάση σκεφτηκα πως δε μας πάει το νησί,

δε μας σηκώνει το κλίμα, τα βάιμπς, πως τα λένε,

(μετά σκέφτηκα και την μαυρη μαγεία, αλλα η σκεψη δε φτούρησε)

Ολο το γλέντι κρατησε 4 μέρες.

(δηλαδή απο τις δεκα των διακοπών, βγαλε τις τεσσερεις σκοτωμένοι,

τι μένει; κάνει και ριμα.)

μετα βρηκαμε την ισσοροπία μας, το κέφι μας,

αλλα τα παιδια ειχαν παθει ενα ψιλοσοκ.

Δεν μας ειχαν συνηθησει ετσι.

Αφου ερχοταν η μικρη και μου έλεγε:

Σε θελει κάτι ο μπαμπας, μάλλον θα σε μαλωσει, αλλα εσυ μην ..αντισταθεις.

Χαχα, ετσι ακριβώς.

Και να φανταστεις, δε τυχαινει να μαλώνουμε μπροστα στα παιδιά, οχι γιατι ειμαστε ανώτεροι ανθρωποι,αλλα γιατι εχουμε το προνομιο, να δουλευουμε μαζί, και οι καυγαδες μας ειναι εκτος σπιτιού.

Για 4 μερες όμως κατατρόμαξαν τα καημένα.

Αφου βρήκαμε τους ρυθμους μας, οι διακοπες ηταν πιο χαλαρες,

και το νησι απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφερον.

Η αλήθεια ειναι πως για να δεις πέντε πραματα,

πρεπει να ξεσκιστείς στο χιλιομετρο.

Δεν πειράζει, το Ελαφονήσι, ο Μπάλλος, η μονη Πρεβελης, Το Φραγγοκάστελλο, η Σούγια, η Παλαιοχώρα Τα Φαλασσαρνα,

και φυσικά η Κνωσσος,

μας αποζημιώσαν στο έπακρο.



Και τωρα, αντε πίσω να βλέπουμε τις φωτο.

570 το σύνολο.

Γιαπονεζακης.



Α!! Γύρισα και με απώλεια!

Το μπροστινό μου δόντι!!

Ο κοπτηρας μου!

Που τον εχω χρυσοπληρωσει.

Που με παιδευει εναμισι χρόνο.

Απο απλή θηκη σε αξονα, και απο αξονα σε εμφυτευμα τελικά!

Και πριν 2 μήνες είπα τέλος επιτελους!!

Τελος η ταλαιπωρία, η ντροπή, ( μπροστινό δόντι,εκτυφλωτικά χαμογελα), ο πόνος και ο χρόνος, (για το οικονομικό ας μην το ξανααναφερουμε, είμαστε πλουσίοι!),

Ε αυτο ακριβώς το κωλοδοντο, εφυγε απο την θεση του ΟΛΟ.

Οχι η θηκη, αλλα όλο, απο το κολοβομα του ( ετσι λεγεται, δεν βρίζω).

Και με πιάνει το ψυχολογικό μου,και αναβαλω τον γιατρο καθε μέρα.

Ενταξει, εχω χαμόγελο, και ίσως γι'αυτο δεν ζορίζομαι.

Περισι γυρνόντας απο την Ικαρία,με το δόντι μισό, απο την πρωτη μερα των διακοπων, τι φρίκη!!

Να τρεχω στον οδοντίατρο!!

Ή εκει στις διακοπες, ψυχολογία σκατά.
Να μην μπορώ να μιλήσω γρήγορα, να μην μπορώ να νευριάσω( για φαντασου, εκεί που αγορευω όλο πάθος, να μου φύγει το δόντι! τι ντροπή!)
Μήπως γι'αυτο δε μαλώσαμε πέρισι καθόλου;
χαχα.

Δευτερη απώλεια,
συν δύο κιλά.
Τώρα αυτό ονομαζεται απώλεια της τρομερής κορμάρας.
Το άλλο μου όνομα:" the body".
Μα τι στο καλό, κι εγω νόμιζα οτι έχασα κιόλας..
Θα εσφιξα μάλλον απο το πολύ κολυμπι!!!