Σαν νερακι πέρασαν οι γιορτες.
Πήγαμε στο μόναχο, γυρίσαμε απο το Μόναχο, όλα καλα.
Εδώ αφήσαμε μαμα και αδελφή να κανουν τα απαραιτητα για τα σαραντα του μπαμπά μου...
Ναι ειχαμε και θανατο το 2010.
Μας χαιρετησε ο πατερας μου.
Του Αγιου Στυλιανού.Γιόρταζε και η κόρη μου.
Το περιμέναμε.
Τρια χρόνια σχεδον.
Τι ασχημο να περιμενεις να πεθανει....
Μέρα με τη μέρα, λεπτο το λεπτό, να μετρας τις ανασες του.
Η ελπίδα ειχε πεθανει πολύ πριν.
Δεν θέλω να γραψω παραπάνω,δεν θέλω.