Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Ναι! είμαι η σούπερ -ντούπερ γούμαν

Μετά το πάρτυ της ανηψιάς μου,

και γυρίζοντας σπιτι μαζί με την μεγάλη μου κόρη ( 10 ετων),

σε μια ερημική πλατεία, κοντα στο σπίτι μου,

είδα ενα νεαρό παιδί πεσμενο εντελώς στο χωμα, και απο πανω του ενα αλλο αγόρι.

Σταμάτησα και ρώτησα τι συμβαίνει.

Σας παρακαλώ κυρία, πηγαίντε τον στο σπίτι του, είναι μεθυσμένος,

καλώ ταξί, αλλα κανενας δεν το παίρνει γιατι ειναι ετσι.

Το "ετσι", ειναι ενα πτωμα αλλού κεφάλι, αλλου ποδια,.
και με το μπουφαν του γεματο ξερατα...μπλιαξ .. ξερω.

Δε μπορώ λέω αμέσως, και γω φοβαμαι, εχω μικρο παιδί πίσω.

Σας παρακαλώ, δεν ξερω τι να τον κάνω,δεν θελει-δεν μπορει,

να τηλεφωνησει στους γονεις του, σας παρακαλώ,

μη μας αφηνετε....

Γαμώ την τρέλλα μου γαμώ!

Γαμώ την τύχη του και την καλή του νεράιδα.

Μπείτε μεσα, μη μου ξερασει το αυτοκινητο, γαμώ..

Πόσο ηπιε το παλικάρι;

Εεε λιγο παραπάνω μπακαρτι

Πόσο χρονων είστε;

16. ( πες 15)

Και να δείτε κυρία εγω θα μπλέξω και θα βρώ τον μπελά μου,

αλλά να τον αφηνα κυρία, να τον παρατούσα;

να του κλέψουν τίποτα αλήτες το κινητό;

Πάντα ετσι παθαίνει όταν πίνει ( σύστημα το'χει).

Ολη αυτη την ωρα της μικρής διαδρομής μεχρι το σπιτι του νεαρού,

η δικία μου εχει κλάσει μέντες, να το πω ευγενικά.

Φτάνουμε, τον τσουβαλιάζουμε να κατέβει με το ζόρι,

ο φίλος με ευχαριστεί, εγω ψελλίζω κατι συμβουλές του κώλου,

ετσι, μπας και...

Και μετά αντε να κάνεις καλά τη Στέλλα.

Γιατί τον πήρες;

Γιατί δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ, με την εικόνα ενος παιδιού πεσμένου στο δρόμο.

Αν μας έκανε κακό;

Δεν ήταν και τόσο ρίσκο παιδί μου, τα "έκοψα εγω τι παιδιά ηταν" (πίπες).
Και γιατί το ένα, και γιατί το άλλο, με ζάλησε.
Και το χειρότερο, με έκανε να αμφιβάλω για την ικανότητα μου να διαχειριστώ κάτι.
Εβαλα ρε γαμώτο τη ζωή του παιδιού μου σε κίνδυνο;
Τον ψυχισμό του;
την παιδικότητα του;
Θα ηταν καλύτερα να με δει να αδιαφορώ;
ή να τον εγκαταλείπω;
Παντως δεν ειναι η πρωτη φορά που βαζω στο αυτοκίνητο τετοια περίπτωση.
Την άλλη φορα, ηταν μια κοπελίτσα, την βρηκα σωριασμένη σε μια είσοδο πολυκατοικίας,
με εναν φίλο της που προσπαθούσε με τραγικά αστείο τρόπο,
ο φουκαράς, μες την απόγνωσή του, να της δώσει το φιλί της ζωής!!!
Τους πηγα καρφί στο νοσοκομείο,
υπέθεσα οτι η κοπέλα ηταν ναρκομανής, πολύ κακά χάλια,
στο δρόμο ο νεαρος μου εξηγησε οτι ηταν ανορεξική.
Και μαλλον ηταν αλήθεια, γιατι η ιδια ζλητησε να την πάμε σε νοσοκομείο που δουλευε η μαμά της.
Μετά και απο το σημερινό,
λεω να βάλω εναν φάρο πάνω απο το αμάξι,
που να κάνει ιου ιου ιουουυυυυ
και να μαζευω σωριασμένα πιτσιρίκια απο τα πεζοδρόμια.
Ερχεται η σούπερ ηρωίδα!!! χεχεχε θα φοραω και μια μπέρτα κόκκινη.

5 σχόλια:

denied existence είπε...

Καλά έκανες και βοήθησες. Έδωσες και το παράδειγμα στη μικρή. Χλωμό να ήταν στημένη η φάση προκειμένου να σας κλέψουν ή τίποτα τέτοιο...

Αταίριαστος είπε...

Είσαι άξια συγχαρητηρίων. Πολύ καλά έκανες. Κι όσο για τον κίνδυνο... δεν νομίζω ότι διέτρεξες κανένα κίνδυνο -εκτός από τον κίνδυνο να καθαρίσεις ξερατά από το κάθισμα, αλλά πολύ μικρός ο κίνδυνος σε σχέση με τη βοήθεια που πρόσφερες.
(Ρε γαμώτο, δεκαπέντε χρονών πιτσιρίκια, τι νταλκά κουβαλάνε για να γίνονται τόσο λιάρδα; Δεν ξεχνάω τα δικά μου, κι εγώ ως πιτσιρικάς έγινα χάλια από ποτό αλλά όχι και να με μαζεύουν από τα πάρκα)

island είπε...

Ρίσκο το ένα ρίσκο και το άλλο. Το καλό είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου. Γιατί αυτό σίγουρα δεν θα σου πεις πως να κάνεις κακό στο παιδί σου.

Καλημέρες

aremare είπε...

Ο κίνδυνος δεν ηταν σίγουρα μεγάλος.
Αν και επρεπε να παω την μικρή πρωτα στο σπίτι και μετα να γυρίσω να τα μαζεψω.
Αλλά ως ξανθιά,που να το σκεφτώ εκείνη τη στιγμή.
Την Δευτερα το πρωί, αφου αφησα τα κοριτσια στο σχολείο,
είδα αυτον τον ίδιο,
τον μεθυσμένο,
να με χαιρετάει, δειλά και χαμογελαστα!!
Μαλλον θα πήγαινε στο σχολειο της γειτονιάς.
Και γω τον αντιχαιρέτησα,
κάνοντας την κίνηση, που έκανε μια θεία μου, όταν έκανα σκανδαλιές,
Αχ, αχ, αχ, και δαγκώνοντας τον δείκτη του χεριου!!!
Απορώ πως θυμηθηκε!!
Πως είχε εικόνα του αυτοκινητου;
Μη χειρότερα!

Kwlogria είπε...

Είσαι η καλή τους νεράιδα καλή μου!! Όσο για το παιδί μόλις μεγαλώσει λίγο ακόμα, θα είναι περήφανη. Αρκεί να μην το παρακάνεις και μαζεύεις τους πάντες!! Να είσαι καλά, μπράβο σου, σχεδόν κανείς δε θα το έκανε!!