Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Σεπτεμβρης

Εχουμε και λέμε.


Τα πρωτοβρόχια αρχισαν.


Τα σχολεία αρχισαν.


ΟΙ μέρες είναι πλεον μικρες.


Το αγχος μεγαλο.


Ο χρόνος πάντα και πιο λίγος.


Οι ανακαταταξεις πολλες.








Εχω να πω δυο λογια για τις λιγοστες-κούτσικες διακοπ[ες μου.


Καθε χρόνο μου φαίνονται και πιο μικρες, γιατι;


Ειναι κομματι αδικο να περιμενεις αυτες τις 10 μερες,


να το σχεδιαζεις μηνες πριν,


και να τελειώνουν, ετσι, σαν να μην ηρθαν ποτε.


Καλή η Λέρος, καλή και η Λοτσάρη,(και ο σύζυγος ακόμη καλύτερος!)


φάγαμε καλά, πιο φτηνο το ψαρι απο τα κρεατικα.


Ανακαλύψαμε ταβερνακι δίπλα στο κυμα,


κι απο την θαλασσα ντιρεκτ στο πιατο μας,


όλα τα θαλασσινα που πάντα ονειρευόμουνα.


Μύδια, στρείδια, γυαλιστερες, φούσκες,και κατι αλλα που δεν τα θυμαμαι.


Απιστευτο μαγαζάκι.


Κια φυσικά το πιο τουριστικο του νησιού, χωρις να χανει σε ποιότητα,


Ο Μύλος.Πολύ ατμοσφαιρικό, ονειρεμενο.


Φάγαμε και στους famous Ιταλούς.


Υπερεκτιμημένο.Καλές οι πάστες και οι πίτσες, οι σαλατες φτωχες εως αθλιες.


Αλλά αρκετα με το φαγητό.


Οι εικόνες του νησιού, μια ομορφιά!


Αν και οι απόψεις που ακουσα για το νησί πριν το δω η ιδια,


ηταν διφορούμενες,


η τελική εντυπωση ηταν θετική.


Ενας γνωστός μου ας πούμε, εχει φαει τρελλο κόλλημα,


και παει καθε χρόνο.


Μια αλλη γνωστή, που εκανε εκει καθηγήτρια, με κατατρόμαξε!


Τι δε μου είπε.


Οτι οι ντόπιοι, ειναι κακοί ανθρωποι, και αν μπορούν θα σου κανουν κακό!!


Οτι το ψυχιατρίο εχει επηρεάσει, την ζωή τους σε όλα τα επίπεδα,


οτι κυκλοφορούν δύσμορφοι και τερατογεννημενοι ανθρωποι,


λόγω των σεξουαλικων δραστηριωτητων, των ντοπιων με τους ασθενεις.


Οτι στον αέρα παλαναται μια αρρωστη αυρα, τα βάιμπς ειναι αρνητικά, κτλ.


Κατατρόμαξα.


Που πάμε ωρέ;


Αλλά ευτυχως η πραγματικοτητα ηταν τελειως διαφορετική.


Εγώ είδα όμορφο νεαρόκοσμο, καθαρό και κουλ.


Τα ματακια μου ειδαν τα ασπρα σπιτακια να σκαρφαλώνουν στους βραχους,


και απο τις δυο μεριές να κοιταζουν θαλασσα.


Η Πάτμος πολύ πιο λίγη.


Κτηρια ιταλικα αρτ ντέκο, καθαρά και περιποιημένα.


Αυλες γεματες λουλουδια και πρασιναδες.


Ακόμα και αυτο το ερημο το Λακί ( το λιμανι του νησιού),


εγώ το είδα όμορφο.


Ρυμοτομημενο και απλωμένο,πάντα ησυχο και βουβό όμως.


Και ένα αλλο που παρατηρησα ήταν οτι στα Αλιντα,


που μέναμε,το πιο τουριστικο σημειο του νησιού,


τα σπίτια ηταν όλα πανεμορφα, με καταπληκτικους κήπους,


μαντροτοιχους, και αυλες, πεντακαθαρα και συντηριμενα,


αλλα όλα τοσο ησυχα σαν άδεια!Που ηταν αυτός ο κόσμος;


Τα παραθυρόφυλλα ανοιχτα, τα φυτα ποτισμένα,

και απο τις 10 το βραδυ βυθισμενα στο σκοταδι;

Που ηταν οι ανθρωποι αυτοί;Δεν εμοιαζαν με εγκαταλελειμμενα σπίτια.

Κάθε άλλο.

Ανεβήκαμε και στο κάστρο του νησιού.

Μοναδική εμπειρία.

Επανω, εκτος απο το παραδοσιακο εκκλησακι, που εχουν όλα τα καστρα(!),

υπήρχε κια ενα μουσείο.

Ο υπάλληλος-ξεναγός, με εντονη ξενική προφορά,

αρχισε να λεει τα δικά του.

Η πιο παραξενη και πρωτοτυπη ξεναγηση της ζωής μου!

Αφού μπέρδεψε τις δικές του απόψεις με την ιστορία του νησιού,

σε παρατήρηση κυρίας, που μάλλον ηταν φιλόλογος,

οτι αυτα που λέει εκφραζουν την δική του αποψη, και ειναι τελείως διαφορετικά,απ'αυτα που διδασκόμαστε,

τα πήρε απότομα στην κράνα,

και τρέμοντας απο την ταραχή του, μας λέει:

Ως εδώ, τέλος η ξεναγηση, το κλείνω και φευγω!!

Και αρπαζει τα κλειδιά, μας βγαζει εξω, κλειδώνει την πόρτα, και εξαφανίζεται!!!

Καλά, μιλαμε είχαμε θέμα για κανα-δυό ώρες...

Πάντως μάθαμε και πολλά που δεν ξέραμε,

που δεν διδαχτήκαμε ποτέ,πράματα με τρομερό ενδιαφερον.

Ενδιαφερον και το πολεμικο μουσείο.

Η Λερος όμως δεν είναι μονο αυτό, είναι αλλο πραμα.

Ειναι ενα μεγαλο ψαροχώρι, με τους ψαραδες και τις βαρκες τους,

απ'όλο το δωδεκανησι εκεί.

Ειναι δαντελωτό περιγραμμα αιγαίου.

Ειναι αγριάδα,αλμύρα και αέρας.

Λίγες μέρες, πάει γρήγορα πέρασε..

Και ετσι πίσω τώρα στα καθημερινά,που ποτε δεν καταφεραμε να ξεχασουμε.

Αρχισαν και τα σχολεία.
Και τα εξοσχολικά.Ενα δράμα.
Πάρε τη μία, φέρε την άλλη.
Ωρες δύσκολες για την μαμα, που αναρωτιέται πάλι,
αν αξίζουν όλα αυτα..Αλλά πάλι, ας πρόσεχε, αυτη κυβερναει εδώ.
Ζόρισμα γερό.

2 σχόλια:

TzinaVarotsi είπε...

Μου φαίνεται πως η καθηγήτρια είχε κάποιο πρόβλημα στο μυαλό (αλλιώς δεν εξηγείται).. ακούς εκεί :PP

Marina είπε...

Τι όμορφες φαίνονται απο τα γραφόμενά σου, οι 10 μέρες των διακοπών σου, ποιοτικές, γλυκές, χαρούμενες. Ολα τα όμορφα τα πρόσεξες και τους Λαιστρυγόνες των άλλων δεν τους έβαλες στη ψυχή σου, γι αυτό και πέρασες καλά. Ακόμη και ο ξεναγός με το αλατοπίπερο των απόψεών του, πλάκα είχε. Λίγες ίσως οι μέρες της άδείας σου..πόσο όμως ενδιαφέρουσες, γεμάτες χρώμα, εμπειρίες, γεύσεις.. είσαι τυχερή που μπόρεσες να απολαύσεις το παράδεισο σε 10 μέρες.