Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Φετινές πτωχες διακοπες

Εχω κατι χρόνια να γραψω νεο ποστ, και κρίμα που επιστρεφω με γκρίνια.
Αλλα δυστυχως οι ολογοημερες διακοπες μου, ηταν σκατά, σύσκατα!
Θέλω να γκρινιάζω και να γκρινιάζω.
Τίποτα δεν μου αρεσε.
Το μερος, η χειρότερη επιλογή ever.
Μύτικας Πρεβεζας. Αν το ακούσετε σαν μέρος, τρέξτε απ'την αντίθετη πλευρα, ο.κ.;
Τα δωματια, τσουρούτικα, η φιλοξενεια των ξενοδόχων ανύπαρκτη.
Κανενα γούστο, αφου να φανταστητε το δωματιο μας, ηταν το μισο ροζ και το αλλο μισό βεραμαν.
Σαν παιδικο δωματιο της δεκαετίας του 90.
Ο κήπος τους εντελώς αναξιοποιητος, εντελώς παρατημενος και "κρυος".
Τα επιπλα ακαταλληλα.
Πλαστικουρία και μάλιστα καθόλου αναπαυτική.
Οι κορες των ιδιοκτητων, που καναν χρεη, ρεσεψιον-καμαριερας-μπουφετζουδες-καφετζουδες,
μέσα στην ξινίλα και στην ψευτικη ευγενεια.
Αυτην που σπαει τα νευρα.
Και η τσιγκουνια τους.
Στο τέλος στον λογαριασμό, τους θύμησα ετσι  για τους τύπους οτι πήρα και δυο καφεδες.
Και μου τους χρεωσαν!!
Αν είναι δυνατον ποτε, μου ζήτησαν  4 ευρω.
Μ,ε τον συνολικό λογαριασμό.Ελεος.
Και το ωραιο ηταν οτι ηθελαν να ξεκουμπιστουμε πολύ πριν τις 12 το μεσημερι, για να προλαβουν να κανουν την δουλιτσα τους.Για τους τύπους, ταχα.
Κριμα να σας χρεωσουμε εξτρα!!!!
Το γεγονος οτι 6.30 το απογευμα που γυρισαμε απο θαλασσα, δεν ειχαν αλλαξει τα σεντονια μας,
και θέλαν εκεινη την ωρα( που θελαμε να χρησιμοποιησουμε το δωματιο για ντουζ και ξεκουραση),
να το κανουν και δεν τις αφησα, λεγοντας, δεν πειραζει, μου τα αλλαζετε αυριο το πρωί,
και οι γομαρες δεν τα αλλαξαν,
Αυτο δεν ηταν μεσα στο τυπικό ε;;;
Αλλα είμαστε βλακες.
Σκύβουμε το κεφαλι και δεν λεμε κουβεντα.
Και μετα μουρμουρίζουμε σιγα σιγα, μη και γίνουμε εμεις ρεζίλι.
Και να πεις δεν τους αφήσαμε λεφτά;
Μια παρεα με 5 οικογενειες είμαστε..
Σε μοναδα 10-12 δωματιων.Που θα έπρεπε να είναι όλα κούκλα.
Το μέρος, ο Μύτικας( υπάρχουν και σε αλλες δυο τοποθεσιες στην περιοχή,τα ιδια τοπονύμια)
καθόλου τουριστικός, ενα ησυχο  μερος οικογενειακό.
Αλλά δεν φτανει αυτό απο μόνο του.
Οι κοντινότερες παραλίες δεν ΄ελεγαν και τίποτα το ιδιαιτερο, με αποτελεσμα να κανουμε χιλιόμετρα, μεχρι τον αλλο Μύτικα, Ακαρνανίας, για να παρουμε καραβακι να μας παει στα νησακια απεναντι.
Η επόμενη ηττα.
Αφού βρήκαμε  ενα καραβακι, μας λεει ο  νταλαβερτζής, ελατε να σας παω σε δυό κούρσες
με 50 ευρω την κούρσα( δηλαδή πήγαινε -έλα 200 ευρώ).
Αντε να πάμε λέμε και μεις να αποζημιωθούμε, και δε βαριέσαι τα λεφτα.
Στον Κάλαμο, αυτο το νησακι πήγαινε.
Καθώς μας πήγαινε, ( εγω ετυχα στο πρωτο δρομολογιο),
έβλεπα όμορφα κολπάκια, με ελαχιστο κόσμο, αφού η πρόσβαση γινόταν μόνο απο κανα φουσκωτό, ή
ιστιοπλοικό.
Αντε γέλασε λίγο το χειλακι μας.
Μας φτανει σε ενα λιμανάκι, μας αδειάζει γρήγορα γρήγορα, και μα ςλέει να ειδοποιησουμε
τους αλλους που τον περιμεναν να πανε να πιούνε κανα καφέ,γιατί είχε προγραμματισμένη κούρσα εκείνη τη στιγμή και δεν προλαβαινε να παει εκεινη τη στιγμή!!!
Στο λιμανακι φυσικα δεν μπορούσαμε να κανουμε μπανιο.
Είμασταν εκεινη τη στιγμή μόνο γυναικόπαιδα και ενας μόνο αντρας.
Αφου παίρνουμε πληροφορίες για την κοντινοτερη παραλία, το κόβουμε μ ετα πόδια.
Μέσα στον καυτό ήλιο.
Πόσο όμορφο να το δεις το νησακι;;;
Μόνο τα σκουπίδια έβλεπα, αλλα στο βαθος η εικόνα μας υποσχόταν αλλα πραματα.
Υπομονή λοιπον.
Ανέβα-κατέβα καποια στιγμή φτασαμε.
Ωραιο το χρωμα της θαλασσας, αντε και ασπρη πετρούλα, χαρακιρι, δεν καναμε.
Να κι ενα καφενείο στην μεση του πουθενα, αντε παμε για ΄λίγη σκιά.
Στο μεταξύ οι υπόλοιποι να εχουν σπασει τα τηλεφωνα,
Ειναι ωραια; να παρουμε ομπρελες; καρεκλακια; νερα; κτλ.
Καθομαστε και μεις λοιπον στο καφενεδακι.
Ειχαμε λιώσει απο το περπατημα και αποζητουσαμε την  σκια της τεντας και μια παγωμενη μπύρα.
Στο διπλανό τραπέζι, αυτοί που φυγαν πριν μια ωρα, αφησαν πίσω τους τα ιχνη τους.
Φραπεδες μπυρες, τσιπουρα, καλαμαρια, μπιφτεκια!.
Και κανενας δεν φιλοτιμηθηκε να τα καθαρίσει!!!
Ας το καταπιούμε κι αυτό.
Τα πιτσιρίκια στην πρωτη βουτιά βγήκαν και καθησαν μαζί μας, γιατί δεν τους αρεσε η θαλασσα!!
(φυκια,πέτρες κύμα).
Στα πέντε πρωτα λεπτά, αρχίζει ενα απίστευτο μουσικό ρεπερτόριο απο τα ηχεία και στην διαπασων.
-Πρωτο τραπεζι αποψε μόνος μου, πρωτο τραπεζι εγω κι ο πόνος μου.
-Εβαλε ο διαβολακος την ουρα του πάλι
-παντρεμενοι κι δυο, γύρνα σε παρακαλώ.
Εμείς οι μεγαλοι χλωμιάσαμε, δεν μπορούσαμε ούτε να χαμογελασουμε.
Κοιταξαμε γυρω, το ενδεχόμενο να ενοχλείται κι αλλος κοσμος απ'αυτο και με λύπη διαπιστωσαμε
ο,τι εμεις είμασταν οι εξωγήινοι.
Τα μαζευουμε στα γρηγορα ξανα για το λιμανακι, τουλαχιστον να γλυτώσουμε τους υπολοιπους απο το περπατημα μεσα στον καυτό ηλιο.
Επιστροφη στο λιμανακι, ό[που κατευθφασαν οι αλλοι με δυο ωρες διαφορα απο μας.
Ο τύπος με το καραβακι, φυσικα και δεν μας είχε εξηγησει τίποτα, ούτε μας είπε οτι δεν μπορει αν μας παει σε παραλία με αυτό.
Και ετσι περιμαναμε ξανα  να μας επιστρεψει πίσω.
Μετα απο τεραστια ταλαιπωρία, και φυσικα την αισθηση οτι πιαστηκαμε μεγαλα κορόιδα.
Ευτυχως είμασταν ψυχραιμοι και δεν είχαμε γκρίνια μεταξύ μας.
Την επόμενη μερα, που ηταν και η τελευταια μας, είπαμε να δοκιμασουμε την τυχη μας προς τα πανω.
και πήγαμε Πάργα.....
Το ελληναριό σε όλο του το μεγαλείο.
Ενα τόσο ωραιο μερος και τόσο κακόγουστα όλα!!
΄Πήραμε κατι χαζοπληροφορίες και αντε για την παραλία Σαρακίνικο.
Από το όνομα και μόνο, αναπτερώθηκε το ηθικό μας.
Και μετα απο την ευχαριστη διαδρομή, φτασαμε σε μια παραλία, ενα υπέροχο κολπάκι,
που θα ηταν υπεροχο αν δεν ηταν τιγκα στις ομπρελες και στις ξαπλώστρες ενός μαγαζιού, που
εκμεταλευόταν ολη την παραλία.
Μόνο μια γωνίτσα ηταν ελευθερη να απλωθούμε κι εμεις.
Και φυσικα΄το κλου ηταν η μουσική στο καφενειο πίσω μας.
Μη σας πω πως ηταν το ίδιο σιντι με το προηγούμενο καφενείο!!
Μήπως  είμαστε φρικτα γκαντεμιδες;Μας καναν βουντού οι εχθροί μας;
Ευτυχώς μετα απο μισή ωρα το χαμήλωσε και δεν  αρχίσαμε να δαγκωνόμαστε μεταξύ μας.
Κάπως ετσι, οι διακοπες μας στην θάλασσα τέλειωσαν.
Ισως οι χειρότερες που εχω ζήσει ποτέ.
Ευτυχώς μετα απο αυτην την ταλαιπωρία, ακολούθησαν οι καλές διακοπές, οι σωστές,
και ήρθαν τα πραματ στην θέση τους.
Επιστροφή στο σπίτι, μιαμιση μέρα κενό για προετοιμασία, και βουρ για Στοκχόλμη!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: